Kan het in woorden niet zeggen.
Mijn gevoel van binnen,
het gemis van buiten.
Mis je aanwezigheid op M.D.
Waar jij me zo veel inspiratie gaf.
Van je schrijven,
waar de liefde doorheen scheen.
Gaf je altijd veel goede raad en moed.
Met je advies op mijn gedicht,
wist je elke keer weer
de juiste snaar te raken.
Maar plotsklaps ben je weg.
Vertel me,
waar is toch jou aanwezigheid?
Of ben ik nu echt te laat?