Weekje Ziekenhuis (Hotel)

Hey iedereen.

Voor sommige is het ziekenhuis een depresive plek om tezijn.
Helaas was dit voor mij niet zo.
Ik heb tijdens mijn weekje verblijf in het ziekenhuis meer meegemaakt dan menige.
Sommige waren verdoemd om in bed te blijven liggen, maar ik mocht er gelukkig uit.

Ik heb een week in het UMCG gelegen (Universitair Medisch Centrum Groningen) Of hoe je het ook schrijft.
Ik ben de 1e hevige sneeuwdag (Donderdag) met mijn nichtje van 4 gaan sleeen, dit omdat ze zelf natuurlijk niet naar de buld mag en niet zelf sleeen.

Ik als oudste was verantwoordelijk en gingen ook met een klein groepje naar de buld en hebben daar een tijdje gesleet.
Helaas toen ik met mijn nichtje van de sleee ging zijn wij op onze zij belang en zijn wij op onze zij beland, dus gewoon sukkelig van de slee gedonderd.

Hierbij brak ik mijn kuitbeen; voor mensen die niet weten waar die zit. Dat is een bot in je onderbeen.
Ik zal zsm foto's plaatsen (rontgen en ziekenhuis foto's)

Ik voelde dat hij brak en heb mijn broertje naar mijn tante gestuurd maar dat duurde telang en toen kwam ik erachter dat ik een telefoon had en had haar zelf opgebeld.

Ik ben van oregine een dramaqueen en heb ik het verleden wat overdreven gereageerd als ik iets had.
Dus toen ze er was dacht zij dat het gewoon gekneust. Dus ik moest hinkelen.
Ik was onderkoeld en had teveel pijn.

Ik heb mijn moeder gebeld en zij is ook gekomen. Ze hebben samen mij vervoerd op de slee naar huis.
Ik heb zelden zoveel pijn gehad. Ik ben daarna met mijn voet nog tegen een lantarenpaal gebotst. Mijn moeder zag toen dat er echt iets niet klopte omdat bij het geringste mijn hele gezicht verkrampte en wit wegtrok.

Mijn moeder kreeg ruzie omdat Martin (soort stiefvader) niet mee wou komen naar mij.
Eindelijk aangekomen thuis wou mijn moeder geen ambulance bellen en heeft de dokter gebeld.
En die zij dat ik maar wel even langs kon komen.

HALLO ^^ IK VERKRAMP VAN DE PIJN! KON ZIJ NIET LANGSKOMEN?

Op in de auto naar de dokterspraktijk.
Ik kon mijn voet gewoon bewegen maar toch zij de dokter dat ik een enkelband had gescheurd.
De dokter vondt dat wij wel even naar het ziekenhuis moesten gaan.
Dus op in de auto naar het ziekenhuis. Via de ambulance ingang en naar boven naar de eerste hulp.

Daat werd er even naar gekeken en foto's van gemaakt.
De dokter kwam terug en we maakte wat grapjes daarvoor over wat het zou kunnen zijn.
Wij dachten zelf ook aan zwaar gekneust.
Maar het tegendeel had bewezen. Ik had mijn kuitbeen gebroken.

Ik was ook de 1e die werdt binnengebracht door een sneeuw ongeval.
De auto's en brommobilisten waren er wel maar met lopen of de slee was ik de eerste.

Het was helaas een gecompliceerde breuk en moest rechtgezet worden.
De dokter ging weg en martin maakte mij helemaal bang daarover.
Het viel uiteindelijk wel mee, maar heb een paar keer goede pijn gevoeld en heb de deken kapot gescheurd.

Daar lig je dan met je pootje in het gips.
De dokter had verteld dat ik de volgende dag misschien geopereerd zou worden.
We gingen naar mijn kamer. We kwamen daar om 19:58 en er kon tot 20:00 tv aangevraagd worden.
Dus dat hebben we als eerste gedaan.

Straks deel 2.