Weer een begravenis....

Goh, ik ben op mijn jonge leeftijd naar meer begravenissen dan bruiloften geweest, en Dinsdag komt er weer 1 bij....

Afgelopen week is Doreen gestorven. Doreen was de land lady van de 'Royal Exchange' pub waar ik vroeger een tijd heb gewerkt. Na die tijd hebben we contact gehouden, wat op een gegeven moment heel erg veel was, maar de afgelopen jaren is dat weer minder en zag ik haar alleen in de supermarkt. Haar man Geoff heeft de afgelopen jaren kanker, en we hebben ons al die tijd dus zorgen gemaakt over hem en of hij het nog lang zou redden. Ik denk dat het daarom was dat Doreen pas een paar weken geleden er achter kwam dat ze zelf longkanker had en nog maar een paar weken te leven had. Waarschijnlijk is al haar energie en zorg naar Geoff gegaan in plaats van op haar eigen gezondheid te letten.

Zoals ik vaker doe wanneer er mensen sterven die ik goed gekend heb heb ik weer een brief geschreven. Deze is 'vers vande pers' en zal ik waarschijnlijk nog veranderen voordat ik hem uitprint en met de kaart meegeef op dinsdag. Ik zet hem toch maar weer op MyDi, omdat zo'n brief toch wel weer uitlegt wat de persoon, in dit geval Doreen, voor mij heeft betekend. Daarnaast vind ik het een mooie 'ode' aan haar.

"Dear Geoff,

We are so sorry to hear about the loss of your Doreen. It was such a shock to us.

We will never forget the first time we met Doreen. John and I had come into the Exchange for a quiet drink, discussing what I wanted to do now it looked like I had to find myself another pub job, as the assistant manager of the pub I used to work had barred John after an exchange of words after my last shift. John suggested I could ask if you needed any new staff.
Grabbing all my courage together I approached Doreen and told her the story behind me wanting a new job, asking her if you would consider taking me on. “ The Bastards” she replied, after I told her the story. ‘You can start here this week. We were looking for another person anyway’ and she pointed at the sign you had put up asking for new staff. I hadn’t even noticed it yet!

This first meeting with Doreen summed her up. Doreen was never afraid to say what she thought, but she also had a very big heart.

I loved working for the two of you and have very fond memories of my time in the Exchange…. and then you moved and someone new came in.
You told us you would be drinking in the ‘Hatherton Arms’ from now on.
Of course we came to visit you at the Hatherton Arms, and I would complain about the new landlord of the Exchange. Doreen said Debbie and Ivan would surely take me on, so I could get away from the Exchange, and so it happened that Doreen once again saved me from, using Doreen’s words, working for a ‘Bastard’.

We had so much fun in the Hatherton on our Sunday nights ‘piss ups’, with you, Doreen, Mick, Cheryl, Ivan and Debbie. Doreen would make fun of everyone, with her cheeky remarks; I don’t think I ever laughed as much in my life as during those Sunday evening get-togethers. But Doreen would also really listen with empathy if we wanted to get something off our chest. Emphasising her disgrace at it all with a swear word or two. A talk to Doreen would always make me, or John, feel much better.

Doreen became like a second mum to me.
So much so that, in 2000, I decided to spend my 21st birthday going out for dinner with you, Doreen and John, instead of having a lavish party for people who didn’t mean as much to me. I have still got the photo of us tucking in:



Unfortunately, all good things come to an end, and you stopped your Sunday night visits. We soon realised that the Sundays weren’t the same without the ‘Doreen and Geoff double act’.

We get to see you less and less, but we kept in touch. Over the past few years our contact was limited to quick chats when we’d see each other in the super market. During those supermarket chats Doreen always shared her concerns about your health with us, she was so concerned about you. Doreen also shared in our happiness about our wedding and our new baby. No matter what happened in her life, she wished the best for every one else.

We are really saddened that Doreen is no longer with us. She was a wonderful strong woman. We will fondly remember her.

Your words, when I spoke to you yesterday, ‘I have lost my best mate’ struck a cord with me. She really was your best mate, and a ‘mate’ to be proud of!

We wish you all the best in the coming months. If ever you need us, or would like a break from your day to day life, don’t hesitate to contact us. Our door is always open to you, as your door has been to us.

Love

Imke, John and Ilse"



Eigenlijk een eng idee dat in de afgelopen paar jaar ik naar drie begravenissen ben geweest van mensen waarvoor ik heb gewerkt. ik zal het mijn huidige baas maar niet vertellen!!

Geoff belde ons gisteren persoonlijk, wat ik wel heel lief vond, want vaak bellen familie leden die wat verder van 'de persoon' staan op. Hij sprak met John, en 's avonds heb ik nog even terug gebeld. Geoff klonk zo hol en leeg, zo stil. Dat is erg verdrietig om te horen, als je je bedenkt dat hij makkelijk tussen de 'grootste persooonlijkheden' die ik ken staat, altijd zo vol leven en met een 'grote bek'.
Ik denk niet dat Doreens dood veel goeds voor zijn eigen gezondheid zal doen nu hij zelf al zo ziek is.

Dinsdag middag gaan we dus naar de begravenis. Ik denk dat het erg druk gaat worden. Ze was erg geliefd.

Liefs Imke