weer n blaadje volgeklad

vandaag ben k 'ziek',naja gespeeld, k had geen zin om naar school te gaan en mn mams trapte erin aangezien k fiks verkouden ben.
omdat k heel moeilijk kan praten over wat er in me omgaat enzo schrijf k heel veel op.vanochtend toen k in me bed lag heb k n brief geschreven en die ga k morgen laten lezen aan de schoolpedagoog en/of aan de leerlingbegeleidster.hier de brief, hijs nogal lang dus zie maar of je m leest of niet:

Het lijkt wel alsof k sinds k weer aan de pil zit me weer al depressiever ga voelen. is het toeval?anders geeft die pil al wel heel snel n reactie.k voel me zo raar.het ene moment voel k me hardstikke goed en alles gaat goed en k heb plezier in t leven. op andere momenten voel k me zo down. niks lijkt te lukken, alles gaat fout, alles is zwart en k wil t liefste dood. k begrijp er helemaal niks van.mn ouders doe k alleen maar heel erg veel verdriet. ze doen verdomme zoveel voor mij en wat krijgen ze ervoor trug?n depressief iemand die liever dood is dan dat ze in t leven staat.k voel me zo nutteloos op deze aardbol, voor wie en wat leef k eigelijk? en k met mn domme kut hoofd blijf maar toneelspelen en zeggen dat alles goed gaat.nu moet k thuis gaan zeggen dat het de laatste tijd weer kut gaat, vooral op school omdat k thuis altijd maar blijf zeggen dat het goed gaat en zo toneelspeel en daarom stort k op school helemaal in en word k zwaar depri. maar k kan het ze niet vertellen, k doe ze zoveel verdriet.en mn moeder gaat dan toch de hele dag doorvragen hoe k me voel en ze zit me alleen maar op mn huid.en ze gaat me ook als een klein kind behandelen, net als in de zomervakantie toen ze het net wisten, k mocht niet eens n thriller zien.waarom??omdat k me daar alleen maar depressiever door zou gaan voelen, ze zeiden het niet maar k voelde het gwoon.Schrijven in mn schriften doe k ook niet meer.k ben zo bang dat mn moeder ze weer vind en weer alles gaat lezen.nu schrijf k alles van me af op internet in een online dagboek(hier dus..) k weet het niet meer.k word soms zo gek vanmezelf.k weet niet meer wat moet doen. In december moet k ook naar zon psychiater en dan zal k wel medicijnen krijgen.maar wat zullen die voor nut hebben??ooit moet k er toch weer mee stoppen en dan ga k me vast weer net zo voelen als nu. Wat k ook zo kut vind is dat k telkens weer naar andere mensen word gestuurd en dat k daar weer t hele verhaal moet doen. natuurlijk moet k me verhaal vertellen want anders kunnen ze me nie helpen.maar k kan er al zo moeilijk over praten en dan weer telkens aan nieuwe mensen. Van mn mentrix naar de leerlingbegeleidster, van de leerlingbegeleidster naar de dokter, van de dokter naar de psycholoog,ma de psycholoog liep niet zo lekker dus weer trug naar de leerlingbegeleidster, van de leerlingbegeleidster naar de schoolpedagoog en dan in december naar de psychiater, en daar kan k soms zo gek van worden.k weet dat ze het beste met me voor hebben en dat ze me willen helpen.maar toch.het zo onwerkelijk.wat zal er na die psychiater komen??n inrichting waar k me lang zal ze leven zal zitten?k wou dat dit eens over was en dat k kon leven zoals ieder normaal mens.maar dat lijkt wel niet te lukken. Hoemeer k ermee bezig ben en hoelanger k erover na ga denken, des te moeilijker en ingewikkelder het allemaal word en hoe beroerder k me ga voelen.in het begin kon k t nog weleens van me afzetten en iets leuks gaan doen met bijvoorbeeld vriendinnen zodat k t n beetje 'vergat'.maar dat lijkt de laatste tijd ook wel steeds moeilijker te gaan.was k maar dood.dan zat k hier niet mee.k word zo gek.k haat mezelf.k haat alles.k voel me zo eenzaam.k wil er wel over praten maar k vind het zo moeilijk.k wou dat k alles eruit kon gooien maar dat lukt niet.dus schrijf k maar weer een brief.was k maar dood. dan was het leven een stuk makkelijker.voor mezelf, maar ook voor de mensen hier in mn omgeving.die wil k niet met mijn problemen opzadelen.LIFE SUCKS.

Dit was dus mijn brief voor de schoolpedagoog of leerlingbegeleidster. k wil me doodzuipen of doodblowen.