Wel, niet, wel, niet...

Zo gaat m'n leven heen en weer, op en neer, van links naar rechts, van boven naar onder.

Ben ik nou verliefd? Op wie dan? Die ene of die andere? Of allebei?

Ben ik wel bereid dansen en muziek te laten vallen voor een toneelschool? Ik krijg immers ook al drama op school. Ik kan dansen, alleen zingen kan ik niet, maar dat kan ik mezelf ook leren... Maar ik ken niemand hier en zo'n toneelschool helpt erbij om socialer, spontaner te worden. Heb ik überhaupt wel een andere rede om op die toneelschool te gaan?
Ja, natuurlijk, ik wil dolgraag op het toneel staan, beroemd worden, mensen laten weten wie ik ben, wat ik kan. Maar ik zit ook op gymnasium en mijn ouders vinden waarschijnlijk dat ik iets met bèta moet gaan doen. Maar als ik ga studeren wil ik Engels studeren, of filosofie. Fotografie. Literatuur...

Vragen, vragen, keuzes, antwoorden, onzekerheden...
Ik kan er niet meer tegen. Op school voelt het ook nog steeds alsof ik mensen irriteer, de proefwerkweek komt eraan, het huiwerk is niet meer te overzien en ik word weer verkouden. Ik heb keelpijn, m'n hoofd zit vol met vanalles en nog wat. M'n Nederlands moet nog af en m'n sterrenkunde, ik heb nog geen mapje voor drama, morgen proefwerk Frans, overmorgen so Latijn...

Ik weet niet of ik dit allemaal nog ga trekken. Ik moet even alles eruit laten, even huilen... Ik moet nog cijfers terug krijgen en die laatste 5,5 voor aardrijksunde hielp niet echt mee. Morgen koeienogen ontleden met biologie, verdomme. Moet nog Engels boek uitlezen...

Ja, ik wil graag op toneel. Nee, ik wil muziek en dansen niet laten vallen. Ja, ik wil mooi kunnen zingen. Nee, dat gaat me nu even niet lukken. Ja, ik ben dol op die twee jongen. Nee, ik weet niet of ik verliefd ben. Ja, ik irriteer me wel eens aan mensen. Nee, ik zeg niet zomaar meer dat ik ze haat.

Ik weet het allemaal niet. Ben er even klaar mee.