Wendy *gedicht*
Niemand zal ooit écht begrijpen wat je deed
Niemand zal snappen waarom
Van buiten was er niets te merken
Van binnen baste de bom
Nooit heb ik je écht gekend
Alleen een hoi en een doei
Alleen een praatje in de gang
Nu nooit meer hoi of doei
Mensen zijn zo gebroken
Zijn zo kapot
Tranen die steeds bleven vloeien
Met een gevoel, zo rot
Ik heb je nooit echt gekend
Nooit echt van je kunnen houden
Maar voor wat je voor mijn vrienden deed
Heb je een goed hart, een gouden
Nu krijg ik nooit meer de kans
Om je echt te leren kennen
Nu alleen de kans
Om aan deze gedachte te wennen
Het deed me aan van alles denken
Herinneringen aan slechte dingen
Alles kwam weer boven
Ik hoopte dat ze snel weg gingen
Maar niets bleek minder waar
ze bleven in mijn gedachte
Niets bleek minder waar
ze waren erger als ik dachtte
het verleden kwam weer terug
en leek op het heden
zo als u
is ook mijn zusje overleden
maar zij koos niet zelf
dat gebeurde
u kreeg de keus
die somber kleurde
het geen blijft …
u wordt nooit vergeten
het geen blijft
Nooit zal iemand Wendy van der Stee meer vergeten
*dit gedicht schreef ik naar aanleiding van de zelfmoord van een juf bij ons op schoowl ... wendy van der stee .. .ze was nog maar 27 jaar*
=XxX=
Yve
Yve, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende