wervelwind

Ja, zo voelen mijn gedachten nu. Als een wervelwind. Ik weet niet goed waar te beginnen maar ik ga het toch eens proberen omdat schrijven volgens mij één van de beste therapieën ter wereld is. Zit je met een probleem, een slecht gevoel, noem maar op: schrijf het van je af! Maar dat hoef ik jullie natuurlijk niet te vertellen, aangezien jullie allemaal ook op myDiary zitten
Ok, goed, ik ga eens een poging doen om een samenhangende tekst te schrijven. Dat is iets wat ik nog goed moet leren, wil ik ooit een boek schrijven (en ja, misschien ben ik wel iets te ambitieus, maar wie weet lukt me dat ooit wel).
Gedachte 1: ik ben de enige die op dit moment moet studeren.
Ik weet dat dit niet waar is omdat er overal ter wereld wel mensen zijn die herexamens hebben (al dan niet verdiend), maar toch voelt het zo. Iedereen gaat op café, op reis, op kamp, op logies bij zijn/haar partner... Behalve ik! Omdat mijn ouders het nodig vonden om mij na amper 1 weekje vakantie (vakantie = thuisblijven, niet eens op reis geweest) weer aan het studeren te zetten. Goed, ik heb herexamens, maar ik verdien toch eventjes rust? Ach ja, ik heb daar toch niets over te zeggen dus ik zal dit maar accepteren en gewoon verderleren.
Gedachte 2: Niemand houdt rekening met mij.
Het spijt me voor deze dramatische, overdreven melancholieke wending. Maar zo voel ik me als ik aan het studeren ben en mijn ouders blijkbaar al vergeten zijn dat ze me bijna twee weken geleden weer aan het werk hebben gezet. Hoezo zijn ze dat al vergeten? Wel, net vandaag (na mijn zus haar laatste examen) beslissen ze om grote schoonmaak te houden in de badkamer (die naast mijn slaap/studeerkamer ligt) want "Oh, het is toch vakantie voor iedereen!"
Euhm, niet dus? Hallo, ik studeer dus nog (lees: al terug)?
En bij dat schoonmaken hoort natuurlijk muziek he. Ah ja, om het gezellig te maken! Hoewel, gezellig: omdat de badkamer vol staat met dozen en andere spullen, past niet iedereen daarbinnen. Gevolg: de andere helft van het gezin staat onderaan de trap. De communicatie: roepen! Doorheen het hele huis! Oh oeps, de slaapkamerdeur van onze dochter staat nog open! Ach ja, ze moet zich maar niet zo aanstellen! Gevolg van het gevolg: mijn concentratie die op nul staan. Afhankelijk uiteraard van wat ik moet doen, want nu ik mezelf aan het schrijven heb gezet... zie ik dat ik moeiteloos een hele bladzijde heb geschreven blijkbaar is dat véél leuker en interessanter dan mijn studies ik wou dat ik op de een of andere manier hiervan mijn beroep kon maken.
Gedachte 3: ?
Ja, dat weet ik dus nog niet goed, sorry maar vanavond kom ik sowieso nog eens terug online, na het eten ofzo. Al is het maar om de internetwereld slaapwel te wensen tot vanavond!