What

Ik weet niet wat ik moet doen, elke dag denk ik aan je, van 's morgens tot s' avonds. Het is nu al 4 maand geleden en ondertussen heb ik al iemand anders die perfect is hoe ik wil maar toch ga je niet uit mijn gedachten. Mijn hart breekt telkens ik je naam hoor, ik wil je helemaal niet zien met een ander meisje. Elke dag sterf ik een beetje meer, ik besefte echt niet wat ik had tot ik je kwijt was. Ik voel me enorm schuldig tegenover mijn nieuwe vriend, ik snap zelf helemaal niet waarom ik zo snel een relatie ben aangegaan met hem. Misschien had je ergens wel gelijk en hoopte ik dat je me terug zou willen als je zag dat ik 'gelukkig' was zonder je.
Maar weet je, ik ben echt niet gelukkig, tranen rollen over mijn wangen.
Zonder jou wil ik gewoon niet verder, ik blijf steeds onze nacht samen herhalen in mijn hoofd. Ik wil gewoon bij je zijn, je aanraken, je kussen, je ruiken, je horen praten in je slaap.

Niemand begrijpt me, ergens begrijp ik mezelf ook helemaal niet, als ik nu 1 wens mocht hebben die de rest van mijn leven zou bepalen dan zou ik niet wensen dat ik rijk was, of een mooie job behaal, of gezond ben voor de rest van mn leven, nee mijn enige wens is om opnieuw te kunnen beginnen met jou. Ik zou mijn leven voor je geven, ik zou alles laten vallen. Niemand is zoals jij. Ik ga mezelf nooit kunnen vergeven dat ik jou heb laten gaan. Je was alles voor me.

Gillis, ik zie u graag en da ga nooit veranderen