Wie ben je nou eigenlijk?

"wat was er nou? want heb je nauwelijks gezien en al helemaal niet gesproken, wil wel graag weten wat er nou was.. x"

Dit smsje kreeg ik zaterdagavond van een goeie vriend van mij: R.
Tenminste.. ik dacht/denk dat hij een goeie vriend van mij is..
We waren teruggekomen van een soort "schoolkamp", we hadden 4 dagen ergens in een soort jeugdherberg gezeten met onze klas en nog een klas.
R zijn beste vriend (die niet bij ons in de klas zit) was ook mee, want hij zit in die andere klas.
In de bus begon het al.
Ik merkte dat R zich opeens heel anders gedroeg, negatief anders.
Samen trokken ze veel aandacht door (naar mijn mening) redelijk asociaal gedrag.
Die "week" heb ik R inderdaad nauwelijks gezien & gesproken, het deed me alleen maar pijn om hem zo te zien..
Hij was de hele tijd met zijn beste vriend en samen vloekten ze wat af en trokken veel aandacht en kraakten ook iedereen af. Een hele andere kant van R..
Ik wist al dat hij had gerookt (al voor dat "kamp" en ik had ookal gezegd wat ik hiervan vond.
Maar ik dacht dat het een paar sigaretjes waren..
Een jongen uit mijn klas ging even met hem praten hierover (over het roken) en kwam daarna naar mij toe.
Hij zei dat R had gezegd dat hij alleen maar aan "partysmoken" deed.. dus alleen voor een feestje..
Die avond daarna kwam een vriendin van mij naar me toe en vertelde me dat R zijn beste vriend tegen haar had gezegd dat ze die avond daarvoor ook hadden gerookt.
Hijzelf 4 sigaretten, R 7...
En er was daarna geen feestje..
Dus wat nou "partysmoken"?!
Die hele week was leuk, maar R en zijn beste vriend verpestte echt heel veel..
het deed me zo'n pijn om hem zo anders te zien.. het deed me doen beseffen dat ik hem misschien wel helemaal niet ken..
Ik kende hem nog helemaal niet zo, ik hoop ook niet dat hij echt zo is.. maar het heeft me zo'n andere kant van hem laten zien.. ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan..
ik ga er met hem over praten maar het doet me pijn, want ik weet zeker dat hij het er niet mee eens is..
hij kent zijn beste vriend al zolang, en hij heeft zoiets van; laat me lekker, het is mijn leven..
wel vind hij het lief dat we ons zorgen om hem maken..
maarja, wat heb ik daar nou aan?!
Hij moet echt inzien dat hij fout bezig is..
Ook verkloot hij zijn school, als zijn beste vriend erbij is (of andere mensen) lacht hij daar altijd om en maakt hij grapjes en zegt hij dat hij wel wat anders gaat doen als hij niet overgaat..
Zijn we gewoon samen aan het praten, zegt hij dat hij echt over wil enzo..
Ik ken zijn lieve, leuke gezellige kant.. en af en toe denk ik ook echt wel van: waar ben je in godsnaam mee bezig?! zoals toen ik erachter kwam dat hij rookte.. of als hij weer eens niet geleerd heeft omdat hij zich niet kon concentreren.. (best herkenbaar, dat laaste maar hoe hij er dan mee omgaat..)
maar zoals hij afgelopen week was heb ik hem nog nooit gezien.. en het deed me echt pijn..
Hij was onbereikbaar.. hij zal niet stoppen met roken.. hij zal niet stoppen met dat domme gedrag met zijn beste vriend.. dat weet ik zeker, wat ik ook tegen hem zeg..
Ik heb het hierover gehad met nog een goede vriend van mij (ook van R) en hij zei ook: R heeft gewoon zoveel persoonlijkheden dat je gewoon niet meer weet wie hij nou echt is..

Maargoed.. ik zie het wel.. ik wil hem niet kwijt.. daarvoor geef ik teveel om hem.. maar als hij beweert dat hij echt zo is zoals hij zich afgelopen week heeft gedragen.. dan moet ik hem loslaten ben ik bang..

Het doet me pijn..