wie dacht mij te kunnen kennen
terwijl ze niet eens elk uur met me meeleven
ze kunnen wel zeggen dat ze me kennen
maar of ze om me geven
vriendschappen voor het leven
die gaan nooit dood
is dat ook zo in de realiteit
nog zoveel jaren te gaan en er is al zoveel dood!
welk moment is er om te huilen
dat weet je niet totdat het keihard aankomt zetten
welk moment is er om te lachen
en je gevoelens je brein gewoon verkrachten!
gevoelens gedreven door liefde en haat
maar welke mij voorbij gaat?
ik weet niet meer de weg te vinden
kan iemand mij vastbinden?
ik kan de sterkte oppakken die ik kan
van elke rand
maakt niet uit waar ik zit
ik vind altijd wel iets!
ik geef niet zomaar iets op
rot op!
ademen die je niet zomaar
het is een wonder eigenlijk maar ook wel gaar
wie dacht mij te kunnen kennen
zonder in me te zitten?
wie dacht mij te kunnen kennen
zonder in mijn hart te spitten?
niemand behalve ik