Sneeuwvlokjes vallen,
diep in mijn hart.
De zuiverheid die ze uitstraalt,
als een hopeloze traan.
Weerspiegelt in mijn ziel.
Sneeuwvlokjes vallen,
in een al zo lang wachtend hart.
Op iets dat ooit komen zal,
je stem je blik je aangezicht.
Zo teder en zacht als deze wintervacht.
Sneeuwvlokjes vallen,
op de bodem van mijn hart.
Dat stil huilt en vergaat in tedere pijn.
Waar het jou plaats ooit nog niet kende,
in deze hypocritische maatschappij.
Als het zwijgen de prijs wordt,
van mijn gevoelens van liefde naar jou.
Dan zal mijn stem sterven,
in de liefde voor jou.