Zelfreflectie

Vakantie... amehoela!

Op school; reflectieverslagen van hier tot tokio, iedere dag, na iedere les is het weer feest... dus ik dacht daar nu wel even een paar weken vanaf te zijn..
dat dacht ik

Verkeerd gedacht dus, was even vergeten dat ik op de groep géén vakantie krijg...

Ben al de hele week een beetje het conflict aan het opzoeken, overal een beetje tegen aan aan 't schoppen -Dat merk ik aan mezelf en ik zie her ook aan mezelf, als ik van een afstandje naar mezelf kijk-
Hoezo puberaal?, gelukkig ben ik nog geen 18, dus mag dat nog even

Dat wil ik helemaal niet. Niet dat ik daarmee wil zeggen dat het me overkomt, want nee, dat is niet zo, ik doe het wel, ookal wil ik het eigenlijk niet. Er zit veel onrust in mijn lijf en in m'n hoofd en soms lukt het me "simpelweg" niet daar op een goede -adequate, op z'n pedagogisch, om toch maar even wat met school te doen- manier mee om te gaan. Stom natuurlijk, maar 't wil even niet lukken, jammer maar helaas, ik doe wel mijn best!

Heb het ook wel aan groepsleiding uit kunnen leggen, kon wel vertellen wat ik zelf deed, nog niet echt goed uit kunnen leggen waarom. Dat komt nog wel, morgen werkt S. (mijn PB'er). En ik heb me voorgenomen om het met haar te bespreken, om dus uit mezelf help! uit te leggen waaróm ik deze week zo doe (namelijk vanwege mijn angsten; vanwege de dingen die me bezighouden, de herinneringen, de hele situatie rondom J.)
En als dat niet lukt, ga ik proberen niet boos te zijn op mezelf -mezelf toestaan om fouten te maken, om nog maar weer even wat met mijn POP van school te doen-. Mijn tweede idee -ik heb 't toch wel goed bedacht, merk ik nu- is dat ik het anders opschrijf, of laten lezen wat ik deze week allemaal al van me heb afgeschreven (niet alleen hier, maar ook veel op papier, gezien MD maar vijf verhalen per dag toelaat).

Ach weetje, ik kan nog zoveel (be)denken, ik moet het gewoon gaan doen...
Het zal niet meteen lukken, lopen leer je immers ook niet in één dag, dat gaat ook met vallen en opstaan en ik kan nu uiteindelijk 17 jaar later prima lopen! (afgezien van de momenten dat ik over mijn eigen zooi of voeten struikel, wat met mijn onhandigheid en onstuimigheid nog redelijk vaak voorkomt)

Maar goed,
Ik ga laatste peuk doen en dan lekker slapen,
(gezien ik nu wat meer lucht in mijn longen krijg, geen koorts meer heb en niet meer misselijk ben van de antibiotica, moet dat nu toch wel weer lukken!)

Weltrusten