Zesde scène van mijn toneelstuk

Scène 1
Scène 2
Scène 3
Scène 4
Scène 5

Acte II scène II Een donker hol ver in de tuin, Bella kijkt rond en zoekt Maurice.
(Bella, Maurice, Jacky, Morrisot)

Bella: Maurice! Maurice! God, waar is Maurice? Maurice, waar is God? Is hier dan niemand meer die mijn hart kan beantwoorden?

(Maurice komt achter haar vandaan)

Maurice: Je zoekt met onrust in je hart.
Bella: Maurice, ik..
Maurice: Wat wil je van mij Bella? Wat wil je van mij, ik kan je niets geven. Niets hoor je dat? Ik ben niets. Is dat het antwoord dat je zoekt ?
Bella: Waarom pijnig je mij? Zie je dan niet wat je doet? Je woorden zijn als messen, maar zij snijden in wilde weg, zonder doel. Je raakt enkel hen die van je houden, en waarom? Wat is de reden? Wat het doel?
Maurice: Dat is wat je het meest beangstigt is het niet? Je weet zelf het antwoord.
Bella: Stop.
Maurice: Waarom zijn mijn woorden zo loos Bella?
Bella: Ik weet het niet.
Maurice: Oh, maar je weet het heel goed: omdat ik de waarheid durf te zien. De waarheid dat er niets is. Niets van alle schoonheid waarin jij gelooft, niet jouw God, niet jouw idealen..
Bella: Stop, alsjeblieft.
Maurice: niet jouw geloof, zelfs niet jouw liefde!
Bella: (Huilt) Waarom?
Maurice: Stop met die vraag te stellen, hij is zinloos. Er is geen waarom meer. Nergens om Bella, nergens om leven wij, nergens om beminnen wij dan omdat wij het kunnen!
Bella: Er moet een reden zijn. Waarom anders.. waarom anders..
Maurice: Waarom wat Bella?
Bella: Waarom anders houd ik van jou?
Maurice: Je houd niet van mij Bella. Je fantaseert.
Bella: Nee Maurice, ik hou van je, god weet dat ik van je houd.
Maurice: Dus je houd van me? Bewijs het!
Bella: Hoe zal ik mijn liefde bewijzen?
Maurice: Bewijs het! (Loopt op haar af) Bewijs het Bella!
Bella: Wat doe je?
Maurice: Bewijs het!
Bella: (Angstig) Laat af, je maakt me bang.
Maurice: Je houd toch van mij?
Bella: Ja, maar..
Maurice: Bewijs het dan! (Grijpt haar vast)
Bella: Laat af, laat los, laat mij!
Maurice: (Scheurt haar kleding, schreeuwt:) Hou van mij dan! Hou van mij als je van mij houd!
Bella: Nee! (Rukt zich los)
Maurice: (Laat haar los, en bekijkt haar grijzend) Dus dit is je liefde Bella? Een verzameling woorden? Een samenraapsel van lucht?
Bella: (Huilt opnieuw)
Maurice: Verdwijn, je staat in mijn duister.
Bella: (Verdwijnt in stilte, nog steeds huilend, haar kleding bijeen houdend.)
Maurice: Alles sterft, alles sterft, en niets blijft leven dat het leven waard is. Ga weg en sterf Bella, ga weg en sterf! (Zachter, in zichzelf) Ga weg.. en leef.

Bella: (Door de tuin lopend) En is de nacht niet nog kouder geworden? Zijn er nog sterren? Is er nog een maan? Waarheen loop ik? Is er nog een richting?
Jacky: (Tevoorschijn komend) Waarheen loop je Bella?
Bella: (Schrikt) Oh, jij bent het. Waarheen? Weg. Weg, weg, weg.
Jacky: Waarvan vlucht je? En waarom hangt je kleding los? Hier neem mijn jas. Wat is er gebeurd?
Bella: …
Jacky: Je rilt helemaal, kom hier. (Neemt haar in zijn armen) Wie heeft dit gedaan?
Bella: Maurice..
Jacky: Maurice? De wolf! De hond! Ik zal hem vermoorden hiervoor!
Bella: Nee!
Jacky: Niet? Je vergevingsgezindheid is zelfs groter dan je leed. Ach mooie Bella, waarom toch zoek je zulke pijn?
Bella: (Huilt stil tegen hem aan)
Jacky: Kom, laat mij dan tenminste je tranen wegvegen. (Neemt haar gezicht in zijn handen, zij kijkt hem krachteloos aan. Hij kust haar. Even gaat zij er in mee, maar na enkele seconden duwt ze hem weg.)
Bella: Nee, nee, nee. Dit is verkeerd. Sorry, ik kan niet. (Ze rent weg)
Jacky: Haar lippen smaken naar meer. Maar voor vanavond is het genoeg. (Loopt weg.)

Morrisot die al de hele tijd heeft staan toekijken komt tevoorschijn.

Morrisot: Eindelijk. De feeks is dood. (Morrisot af.)