Zeven zeeën

Het zijn haar ogen die zijn uitgevlamd.
Zo mooi als de zeven zeeën.
Alleen gelaten en verlaten.
Zit ik te staren in het niets.
Al klopte haar hart als de donder.
En was haar gezicht,
als een triestige waterval.
En ligt aan een oneindig meer,
vol met tranen pijn en verdriet.
Het lijkt nu slechts nog een droom,
die de geur nog van haar lichaam nog draagt.
Of het verlangen dat weg ebt,
in de eeuwige kilte van het ijskoude gletsjermeer.

liefdesverdriet
27 apr 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van foxie
foxie, man, 123 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende