Zit er ff doorheen...

Pff..soms lijkt het of het gewoon niet meer goed komt.
Uit ervaring weet ik dat het uiteindelijk wel goed komt hoor..maar soms lijkt
het even uitzichtloos.
Zit sinds kort in de WW, ben 2 keer zwaar overspannen geweest..de weg naar
werk lijkt nog een erg lange weg..
En als het daar nou bij bleef, dan was het misschien te behappen.
Maar ik voel me gewoon zo f*cking eenzaam soms, alsof niemand mij begrijpt.
Degene bij wie ik me het meest veilig voelde heb ik weggejaagd..nou ja, we zijn
dan nog samen maar wonen niet meer samen. Hij wil dit voorlopig ook nog niet en
dit snap ik ook..alleen ik wil het wel, heel graag.
Sta weer op zo'n punt in mn leven, dat ik denk: Ja, en nu...? Ben soms zo jaloers op
mensen die flierefluitend door het leven gaan. Die niet stilstaan bij alles wat ze doen en
niet overal zo diep over nadenken. Die gewoon leven van dag tot dag...
Maar ja, zo zit ik gewoon niet in elkaar. En dat zal ook best wel weer zn reden hebben.
Maar alles zo intens beleven, daar word je gewoon zo moe van.
Ik ga niet bij de pakken neerzitten..ben weer bezig met leuke dingen te ondernemen en
probeer goed naar mezelf te luisteren. Maar nu zit ik er gewoon ff doorheen...