Zo ben ik , maak je geen zorgen.
Met de dag wordt het allemaal minder, eetlust, vreugde, geluk, levenslust.. zelfs verdriet. IK voel mij in de steek gelaten, in een situatie waar ik niks meer van begrijp. Wanneer je met iemand ergens zo lang aan hebt gewerkt, je trots bent op het resultaat en dan wordt het kapot gemaakt. Van de ene op de andere dag zit je met niks meer.
Niet alleen mentaal maar zelf lichamelijk voel ik mij compleet ellendig. Ik ben op dit moment achttien jaar en ik hoor in de bloei van het leven te staan, maar dat sta ik niet. Het liefst zit ik nu aan het strand, met uitzichtloze kijk over het kalm golvende water. De zon zal steeds dieper het water in zakken, er zullen sterren aan de lucht verschijnen. En langzaam zal ik het water in lopen, al is het ijskoud, ik voel het waarschijnlijk toch niet. De hele nacht wil ik op mijn rug blijven drijven, turend naar het oneindige heelal, wensend dat ik er een deel van uit kon maken. Een ster brand ook langzaam op, elke dag steeds een beetje meer, totdat het licht dooft en hij dood is. Bij mij is het licht al gedoofd, wanneer zal de rest volgen?
Niet alleen mentaal maar zelf lichamelijk voel ik mij compleet ellendig. Ik ben op dit moment achttien jaar en ik hoor in de bloei van het leven te staan, maar dat sta ik niet. Het liefst zit ik nu aan het strand, met uitzichtloze kijk over het kalm golvende water. De zon zal steeds dieper het water in zakken, er zullen sterren aan de lucht verschijnen. En langzaam zal ik het water in lopen, al is het ijskoud, ik voel het waarschijnlijk toch niet. De hele nacht wil ik op mijn rug blijven drijven, turend naar het oneindige heelal, wensend dat ik er een deel van uit kon maken. Een ster brand ook langzaam op, elke dag steeds een beetje meer, totdat het licht dooft en hij dood is. Bij mij is het licht al gedoofd, wanneer zal de rest volgen?
11 jul 2018
- meld ongepast verhaal
-
tea4u
woensdag 11 juli 2018 09:59
vele mensen zeggen dat ze willen deel zijn van de natuur,
uitmaken van de heelal...
maar je moet je goed beseffen dat jij de heelal zelf bent,
in een menselijke gedaante,
die slecht voor een kleine moment zich beseft van zijn eigen bestaan,
en dat allemaal via jouw...
in je DNA diep verborgen zit namelijk eeuwen oude sterrenstof...
ooit WAS je zelf een ster. en terwijl je naar de sterren kijkt in nachtelijke donkerte van de hemel, zie jezelf daar schijnen,want al die sterren bestaan niet meer,
het is slechts hun licht dat we nog kunnen waarnemen...
dus leer van jezelf , wat je ooit was , doe waar sterren goed in zijn,
schijnen,schitteren en stralen... laat je licht in je daden die warmte brengen voortleven... -
Lonewolve
woensdag 11 juli 2018 10:11
Het licht dat je nu nog in mij kan zien
is slechts een beeld van het licht dat allang is gedoofd.
Als persoon ben je zo een klein onderdeel van zo een grote oneindigheid
IK vraag me soms af of mijn bestaan wel een deel uitmaakt van het geheel
Of er niks zal wegvallen als ik er nu niet ben of ooit was geweest.
Het zijn dingen waar ik altijd over nadenk.
Zelfs al was ik ooit zelf een ster en heb ik ooit licht geschenen over alles om mij heen. Dit licht is al een lange tijd weg. Wat gebeurd er met sterren als ze dood gaan?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 okt 2018 ik vraag het mij oprecht af ( 1 )
- O 29 okt 2018 woensdag beginnen de tentamens
- O 11 jul 2018 Ik hoop dat je dit nooit leest ( 1 )
- O 11 jul 2018 Zo ben ik , maak je geen zorgen. ( 2 )
- O 26 jun 2018 Page 1