Zoveel gedachtes

Hi dagboek,

Zojuist heb ik me bedacht dat ik maar weer eens mijn hart ga luchten.
Nadenken over alles wat er momenteel speelt.
Soms is het goed om stil te staan bij alle dingen om je heen.
Stilstaan bij wat er allemaal speelt, want voor je het weet is alles alweer voorbij.
Dan vergeet je te leven, dan gaat alles automatisch en vergeet je er bewust van te genieten.
Bewust genieten van de mooie dingen die spelen en niet altijd piekeren.

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet vertellen.
Maar vooral weet ik ook niet wel gevoel ik wil uiten.
Verdrietig, blij, dankbaar, boos, tevreden, bang, zelfverzekerd, trots.
Al deze gevoelens kan je tegelijk ervaren.
En ook al klinken sommige heel negatief, alles heeft twee kanten.

Ik ben blij, blij dat ik meer mensen heb leren kennen.
Blij dat mijn sociale kring is vergroot. Ik krijg er zelfvertrouwen van.
Altijd fijn wanneer mensen laten blijken dat ze je mogen als mens zoals je bent.
Dat mensen je aardig, interessant of leuk vinden.

Ik ben trots, trots op het feit dat het met mijn scriptie momenteel vrij goed gaat.
Trots dat ik er momenteel geen stress over ervaar.
Maar ook bang dat ik nog in een diep dal terecht komt.
Bang omdat je niet weet hoe het gaat, of je het gaat halen.
Bang dat het niet goed genoeg is.

Ik ben dankbaar voor de mooie mensen om mij heen.
De vriendschappen waarbij je zonder woorden elkaar al begrijpt.
Familie die ondenkbaar veel voor je betekent.
Trotse tante, ja die liefde is oneindig.
Dankbaar voor het feit dat mijn relatie altijd goed gaat.
altijd handelen met respect, het voelt vertrouwd.
Maar soms ook teveel nadenken van 'wat als'.
je weet niet wat de toekomst brengt, je weet niet wat je mist.
want dit is alles wat ik gewend ben en ja daar ben ik blij mee.
Maar soms ook nieuwsgierig naar hoe mijn leven anders zou zijn,
6 jaar is niet niks als je nog zo jong bent.

Daarnaast ben ik soms ook verdrietig,
verdrietig om de situatie met mijn opa en oma.
De zorg die mijn moeder moet dragen.
Het verleden wat bij mijn moeder steeds meer naar boven komt.
Maar ook de situatie waarin bij opa en oma nu leven.
Hoop, soms hoop je dat het anders was.
Je gunt mensen het beste, maar soms is het niet anders.

Dan nog de stress,
De stress die je ervaart voor situaties van andere.
Maar ook stress om jezelf.
Geldzorgen omdat je later begint met een studieschuld.
zorgen over je uiterlijk, het tijdperk van de perfectie.
Onzekerheid sinds mijn twaalfde, altijd verbergen maar nooit helemaal weg.
Altijd trots op mezelf en zeker tevreden. Maar het blijft lastig.
Mensen die proberen je zelfverzekerder te maken,
maar eigenlijk het tegenovergestelde doen.
Maar wat doe je eraan, een gevecht in jezelf.
Ergens ben je tevreden want dit ben ik.
Ik wil niet mee doen aan die fitgirl maatschappij.
Ik ben ik en ja mensen accepteren het,
maar toch zit er in de woorden altijd iets van, als jij niet zelfverzekerd bent kan je dat zelf veranderen.
De maatschappij moet veranderen, ik wil mezelf kunnen zijn.

Ook ben ik bezorgd, bezorgd over wat komen gaat.
wat als ik klaar ben met mijn studie.
dat is al over 5 maanden.
Misschien weet ik wel wat ik wil.
maar ik durf het amper te uiten want mensen willen hun mening geven.
Mensen willen dat ik kritisch naar de opties moet kijken en dus maar hun mening geven.
maar ik hoef hun mening niet, ik doe wat ik wil en op mijn manier.
Als dat jou niet bevalt is dat niet mijn probleem.
Ik maak mijn keuzes zeker weloverwogen en denk er echt wel over na.
Dus als je denkt dat je het beter weet doe het dan lekker zelf.
Vertel mij niet wat ik moet doen.

Wanneer er zoveel speelt,
een rollercoaster aan gevoelens,
een rollercoaster aan gedachtes.
Maar echt goed praten tegenwoordig kan amper.
Mensen hebben altijd een mening,
Ik wil mijn gedachtes wel kwijt,
maar ik wil geen gesprek,
ik hoef hun mening niet, want mensen weten het altijd beter.
Terwijl mensen kunnen nooit jou volledig begrijpen.
iedereen is anders en iedereen doet dingen anders.
iedereen voelt zich ergens anders blij, boos, verdrietig of trots bij.

Dus ja ik ben blij, verdrietig, trots, bezorgd, dankbaar, bang en onzeker.

En soms ervaar ik zeker geluk, en probeer ik geluk na te streven.
Door niet teveel te piekeren, alles komt wel goed.
Maar soms is dat nog best lastig.

Soms moet je onthouden:
Geluk is niet een doel, geluk is een manier van leven.

Dat klinkt al een stuk makkelijker dan het is, maar het is het proberen waard.
Zojuist wist ik niet waar ik moest beginnen.
Ik wist niet wat ik wilde uitten.
Maar nu 10 minuten later alweer zoveel woorden verder.
Zoveel woorden, gedachtes en gevoelens.
Genoeg om over na te denken.
Zelf over na te denken, zelf een mening te vormen, voor mezelf.
Zelf maak je namelijk altijd de beste keuze want het is mijn eigen leven.

Bedankt,