zus

een meisje zo jong, zo impulsief
een dametje zo mooi een ware hartedief
de grappenmaker die een ieder aan het lachen maakt
een dametje die de gevoelige snaar raakt
in de bloei van haar tienerjaren
echt een kaaskopje, blauwe ogen met blonde haren
op het verkeerde tijdstip een moment te snel gegaan
werden de ogen gesloten, de mond gesnoerd, een onzeker bestaan
zomaar in het donker van de nacht al haar kunnen afgenomen
danielle zoals zij was zien wij alleen nog maar in onze dromen
niet reagerend op het geen wij zeiden
je kon niet eens zien of ze sliep of alleen maar lag te lijden
een ongeluk zo snel zo niet verwacht
werd er aangebeld midden in de nacht
politie vertelde dat de auto waar mijn zus in zat
een zwaar ongeluk had gehad
er zaten twee meisjes in de auto eentje voor en eentje achter
de agent kon het niet uitbrengen zijn praten werd steeds zachter
een van de meisjes had haar nek gebroken en was opslag dood
je hart gaat steeds sneller, de schrik slaat toe, je voeten zo zwaar als lood
o God nee laat het niet zo zijn, alstublieft neem niet haar leven
zak je door je knieen, biddend en smekend haar nog een kans te geven
en daar lag ze onder het bloed en in een coma geraakt
intensieve care maanden lang haar thuis gemaakt
negen maanden later kwam danielle weer bij
ik weet het zeker, zij herkende mij
ogen weer open maar nog steeds de mond gesnoerd
hersenletstel is een bitch geloof me zeer beroerd
want eenmaal een hersenbeschadiging opgelopen
is het op een goed en snel herstel dan maar hopen
mijn lieve zus jouw werd niets bespaard
jouw leven ging al eerder met veel ellende gepaard
jij had dit never nooit niet verdiend
God, geloof het of niet heeft het niet zo uitgekiend
een leven vol energie zo weg geblazen
het leven zo fragiel als champagne glazen
niets is zeker in het leven, neem de dagen zoals ze komen
ineens kan het weg zijn, ineens kan het leven zomaar uit je stromen
onverwacht en geheel niet op voorbereid
te moeten vechten voor je leven in het heetst van de strijd
dromen voor de toekomst voorbij, nooit meer zou jij binnenlopen
nooit meer zou je thuis komen wonen, de dagen langzaam voorbij gekropen
jij mijn lieve zus bent Godzijdank nog in leven
ons werd hoe dan ook gelukkig meer tijd gegeven
suzan, het meisje wat het niet overleefde
een jonge meid waar de onschuld aan kleefde
had niet verdiend dood te gaan
haar leven hier op aarde hield veel te vroeg op met bestaan
met schuldgevoel in mijn hart op haar dood te hebben gehoopt
opdat danielle zou leven, gemeend schuldgevoel die me sloopt
maar blij met mijn zus nog in leven, na moeilijk en lange tijd
is het niet dat mijn zus nog leeft wat me spijt
daar zijn wij mee gezegend hoe je het ook went of keerd
voorzichtigheid en dankbaarheid dat is het wat wij ervan hebben geleerd