Zwakte.

Je speelt een spelletje met me. 'Wie kraakt het eerst', je breekt me zonder je te realiseren hoe lang het duurt voor ik weer heel ben. Je vermorzelt me. Ik probeer je alle macht over mij te ontnemen, door je te haten als je lach opeens vervaagt en alles wat je zegt een grimmige toon krijgt. Niets van wat je zei is waar, het spijt je niet. Je zou hetzelfde doen, als de situatie zich weer voordeed: je kiest nooit voor mij. Je wilt niet dat ik van je hou omdat jij niet genoeg van mij houdt. Soms word ik er zo moedeloos van, om telkens aan mensen te moeten uitleggen dat we elkaar wel degelijk graag zien, maar dat we elkaar zo erg haten dat het pijn doet.

Ik wil je nooit meer smeken om met mij te praten. Om even bij me te blijven.
Laat me dat laatste stukje waardigheid houden, word zwak, zodat we elkaar kunnen verdragen.