Eigenlijk verliepen deze weken erg goed. Ik ging op vakantie met mijn familie, waar ik dan wel om 11u naar bed ging en niet nog een film keek of cocktail dronk, maar ik kon wel meekomen bij de 11-uur-durende (!) hike de bergen in. Die wandeling was trouwens een stukje uitdagender (lees; gevaarlijker) dan ingeschat, en als we wisten dat het 11 uur zou duren en we een oude lawine over moesten steken hadden we het zeker niet gedaan, maar enfin! We all made it, zelfs de zwangere
Vanaf die vakantie kwam ik erachter dat ik na het avondeten (normale portie, zonder toetje) echt NIETS meer op kon. Nog geen 1 aardbei als 10-uurtje voor het slapengaan. Dit heeft tot ongeveer week 12 aangehouden, en ik vond het erg jammer want ik kon om 12u 's middags al uitkijken naar een zak chips eten 's avonds op de bank.... that didn't happen. Ik had verder normaal energie, was blij toen we weer met 4 man sterk bij de 11-weken echo hoorde dat alles er goed uit zag, en dat onze termijn precies klopte met de inseminatie (gelukkig maar anders had ik het heel erg gek gevonden), wat mijn uitgerekende datum ergens in december plaatst.
Ook de 13-weken-echo, een medische echo die sinds vorig jaar aan het standaardlijstje is toegevoegd, verliep helemaal goed. Geen dikke nekplooi, beentjes en armpjes netjes evne lang, gesloten schedel, navelstreng naar placenta, placenta ligt redelijk naar achteren/schuin maar dus niet vol aan de voorkant (dat is waarschijnlijk fijn met baby snel kunnen voelen). Heel fijn dus!
Die week had ik ook een 3d-echo en dat was ook gaaf zeg! Het hele babytje pastte nog in beeld, en we hebben wat mooie plaatjes mee naar huis gekregen.
Het blijft een heel bizar iets dat er nu een méns in mij aan het groeien is. Straks een baby, kind, peuter , kleuter met zijn/haar eigen karaktertje... Kan niet wachten hoe alles gaat verlopen!