01-07-2009
Lief dagboek,
Net een goed gesprek met mijn moeder gehad, ook al zei ik zelf niet veel heb er veel aan gehad.
Af en toe raakte ze een gevoelige snaar, waardoor ik wel ben gaan nadenken. Kijk ik val niet af voor anderen, ook niet zodat jongens me leuk vinden, en al helemaal niet om aandacht, want dat krijg ik genoeg van mijn ouders. Maar het is er gewoon in de af gelopen jaren in geslopen, langzaam maar steeds erger. 24 uur per dag ben ik bezig met eten, het denken eraan, en dat is vermoeiend. En hoe graag ik ook gewoon wil genieten, en lol maken, die tweede ik maakt me dat moeilijk.
Als ik in de spiegel kijk zie ik echt een dik iemand, maar soms schrik ik van foto's. Het is allemaal zo dubbel, maar ik heb er wel hulp voor gezocht, en daar ben ik trots op.
Ik ben altijd iemand op mezelf geweest, hou er niet van om over dingen te praten, maar nu ligt het anders, het vreet me op. Het is wel hulp via het internet, maar het is niet zo dat je allemaal onzin kan uitkramen want ze hebben wel al je gegevens, dit vind ik fijn omdat je serieus wordt genomen. Veel mensen denken dat afvallen maar iets is omdat je zo nodig ergens bij wilt horen, maar als je echt in de spiegel kijkt en echt iets ziet wat er niet is, is dat zwaar, het maakt me bang, en daarom heb ik de keuze gelegd er iets mee te doen!
Ik kan nu telkens bezig zijn met luisteren naar mijn tweede ik, de tweede ik die mij beloofd dat ik gelukkiger wordt, terwijl het allemaal alleen maar erger wordt. En dit wil niet zeggen dat ik meteen "beter" wordt, maar ik wil het in ieder geval proberen, en dat is voor mij al een hele stap!
Liefs, Keira
Net een goed gesprek met mijn moeder gehad, ook al zei ik zelf niet veel heb er veel aan gehad.
Af en toe raakte ze een gevoelige snaar, waardoor ik wel ben gaan nadenken. Kijk ik val niet af voor anderen, ook niet zodat jongens me leuk vinden, en al helemaal niet om aandacht, want dat krijg ik genoeg van mijn ouders. Maar het is er gewoon in de af gelopen jaren in geslopen, langzaam maar steeds erger. 24 uur per dag ben ik bezig met eten, het denken eraan, en dat is vermoeiend. En hoe graag ik ook gewoon wil genieten, en lol maken, die tweede ik maakt me dat moeilijk.
Als ik in de spiegel kijk zie ik echt een dik iemand, maar soms schrik ik van foto's. Het is allemaal zo dubbel, maar ik heb er wel hulp voor gezocht, en daar ben ik trots op.
Ik ben altijd iemand op mezelf geweest, hou er niet van om over dingen te praten, maar nu ligt het anders, het vreet me op. Het is wel hulp via het internet, maar het is niet zo dat je allemaal onzin kan uitkramen want ze hebben wel al je gegevens, dit vind ik fijn omdat je serieus wordt genomen. Veel mensen denken dat afvallen maar iets is omdat je zo nodig ergens bij wilt horen, maar als je echt in de spiegel kijkt en echt iets ziet wat er niet is, is dat zwaar, het maakt me bang, en daarom heb ik de keuze gelegd er iets mee te doen!
Ik kan nu telkens bezig zijn met luisteren naar mijn tweede ik, de tweede ik die mij beloofd dat ik gelukkiger wordt, terwijl het allemaal alleen maar erger wordt. En dit wil niet zeggen dat ik meteen "beter" wordt, maar ik wil het in ieder geval proberen, en dat is voor mij al een hele stap!
Liefs, Keira
01 jul 2009
- meld ongepast verhaal
-
sammygirly
woensdag 01 juli 2009 22:49
sterkte!!
Zo te lezen ben je al heel ver...je hebt hulp gezocht, dat was voor mij een van de moeilijkste stappen...!
heel veel succes ! -
Lezer
donderdag 02 juli 2009 14:12
Je hebt zelf wat ondernomen door hulp te vragen, dat is ook iets goeds.
Sterkte -
Keira
donderdag 02 juli 2009 20:20
Dankjulliewel, ik ben ook echt van plan er iets mee te doen!
-
Dying Soul (opgeheven op 11-10-2010)
donderdag 02 juli 2009 20:39
Respect voor je aanpak!
Ik ken het hele gebeuren van de tweede ik. Heb er ene hele tijd mee rondgelopen, inclusief de waanbeelden in de spiegel.
Maar dan ging ik iedere keer weer goed na welke van *2 ikken* gelijk had.
En met extreem heftig sporten en alleen maar gezond eten(njah, meestal dan haha) heb ik mezelf steeds voorgehouden dat het vanzelf weg zou trekken en er niet naar wilde luisteren.
Na een 4 maanden van gedoe was er geen stem meer, geen rare beelden meer en was ik er volledig van af.
Een giga opluchting!
Ik hoop dat die dag voor jou ook maar snel mag komen!
Succes -
Keira
donderdag 02 juli 2009 22:24
Ik hoop het, ik het heb gelukkig al één keer overwonnen, alleen nu lijkt het veel moeilijker te zijn, alsof die tweede ik dit keer sterker is, en me nog verder laat gaan. Ik hoop inderdaad dat ik hier mijn verhaal kwijt kan (reactie op jou reactie in mijn eerste verhaal), het is en blijft moeilijk om erover te praten. Zelfs hier, omdat het iets persoonlijks is, maar ik ga het wel doen, het is tijd om er nu gewoon echt verandering in te brengen!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 jul 2009 09-07-2009 ( 1 )
- O 08 jul 2009 08-07-2009 ( 2 )
- O 08 jul 2009 08-07-2009 ( 2 )
- O 06 jul 2009 Gevoel.
- O 05 jul 2009 05-07-2009 ( 4 )
- O 04 jul 2009 04-07-2009
- O 03 jul 2009 03-07-2009 ( 2 )
- O 02 jul 2009 02-07-2009 ( 2 )
- O 01 jul 2009 01-07-2009 ( 5 )
- O 29 jun 2009 29-06-2009 ( 5 )