08-07-2009
Lief dagboek,
Net een gesprek gehad met mijn ouders, het was heel emotioneel. Ze vroegen me waarom ik afval, waarom ik niet meer eet, en nu wilde ze een ECHT antwoord. Ik vond het moeilijk om dingen uit te leggen, ik heb het er nooit met ze over gehad.
Mijn ouders willen me nu doorsturen naar een psychiater, wat ik dus echt niet wil, ik heb huilend gesmeekt of dat niet hoefde, en ze zou erover nadenken.
Ik voel me nu zo zwaar, zwaar klote, ik wil hun niet pijn doen, het is allemaal mijn schuld!
Als ik niet zo dom doe, en gewoon vecht dan komt alles weer goed, maar ik laat alles maar zijn gang gaan, ik denk niet aan de gevolgen, nee ik denk alleen aan wat ik in de spiegel zie. Het is zo erg dat ik niet zie wat hun zien.
Wilde dat het nu is eindelijk weg ging.
Liefs, K
Keira, vrouw, 15 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende