*1

Ja, een zware maand achter de rug.
Ik heb me laten opnemen en ik zie dit als de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Het is zwaar en moeilijk, maar goed. Ik moet veranderen, mijn verleden een plek geven en niet meer reageren in mijn overlevingsmodus. Mensen niet wegduwen maar toe laten die mij willen helpen. Ik ben heel blij dat ik deze keuze heb gemaakt, en al was het misschien op een foute manier. Ik ben heel blij dat een persoon mij heeft laten zien dat ik dit nodig heb. Eeuwig dankbaar ben ik daar voor.

De afdeling is in de afgelopen maand erg veranderd. Mensen waar ik goed mee kon opschieten zijn of naar huis of naar andere afdelingen. Ze hebben helaas plaats gemaakt voor mensen waar ik minder een klik mee voel.

Ze willen me van af hier ook niet te lang hier laten zitten want ik ben "niet gek genoeg voor deze afdeling". Dat zijn de woorden van mijn psycholoog.
Als het goed is krijg ik thuis hulp, dit betekend dat een verpleegkundige bij me langs komt voor een praatje of hulp bij het een of ander. Ben benieuwd hoe dat gaat en als het goed is kan ik als ik wil altijd hier een nachtje verblijven. Twee stokken achter de deur dus die alles iets makkelijker moeten maken.

Ook heb ik de afgelopen maand afscheid moeten nemen van mijn hond. Ze verbleef de periode dat ik hier zat bij mijn broertje en dat ging niet goed. Heb een afspraak gemaakt om te kijken of ik via de dierenarts een andere oplossing kon vinden voor haar. Ze wou haar eerst onderzoeken en ze bleek kanker te hebben. In zo een stadium dat elke behandeling een uitstel zou zijn. De komende maanden zou ze waarschijnlijk alleen maar aftakelen. In samen spraak met de dierenarts heb ik toen besloten haar niet te herplaatsen voor de periode dat ik hier zat. Het zou een leidensweg worden voor haar. En heb ik haar dus in mijn armen dood voelen gaan. Vreselijk naar maar ik had het niet anders gewild.

Ben er wel achter gekomen dat afscheid nemen en afstand nemen nog steeds een groot thema is. Mensen toelaten is moeilijk. Maar mensen weg zien gaan nog veel moeilijker.

Ook ga ik hier na weer een therapie volgen. Er zit nog te veel, ik zit nog te veel in de overleefstand en die kan ik niet meer alleen door breken. Ik hoop zo dat ik dat kan gaan veranderen. Anders verwoord. Ik wil dat gaan veranderen. Want zo wil en ga ik niet verder. De knop is om, en we gaan zien waar dat toe leid.