1 / Pessimist?

Lezers,

dit is de eerste keer dat ik hier wat opschrijf. Ik heb geprobeerd om netjes elke week mijn gedachten op papier te zetten en puur om mijn gedachten kwijt te raken. Hoewel kwijt raken niet echt de juiste omschrijving is. Maar goed, helaas mis ik de discipline om elke week wat op te schrijven in mijn dagboek. Toen bedacht ik mij dat als ik een leraar zou vragen om mij als opdracht te geven om elke week een schrijf opdracht in te leveren, dat het dan misschien wel zou lukken. Maar wil ik eigenlijk wel dat een leraar die ik nauwelijks ken als mijn persoonlijke gedachten en gevoelens leest? Dat wordt naar mijn idee iets te persoonlijk. Misschien op het internet dan, bedacht ik mij. Je kan ook gedichten delen dus waarom zou er geen site zijn waar je, je gedachten en gevoelens op kwijt kan? Google en hoppa. Hier zijn we dan. Ik weet voor mezelf dat het beter is als ik een dagboek bij houd, simpelweg omdat ik op een andere manier geen gedachten (durf te) (wil) uiten. Maar genoeg daarover.

Ik hoop overigens dat ik een beetje een fijne manier van schrijven heb, voor als iemand dit leest, dat het niet al te rommelig is.

Ligt het aan mij of is mijn generatie echt een verzameling van ijdelheidsslaven? Ik bedoel, als ik mensen van mijn leeftijd spreek (ik ben zelf 21) dan gaat het dikwijls over sex, auto's, telefoons, geld, kleding, games, uitgaan, of make-up. Is dit alles waar wij ons nog voor interesseren? Ik zit nu in een klas waar mijn klasgenoten een paar jaar jonger zijn, de meesten zijn tussen de 16 en 19 jaar oud. Ik heb in de pauze gesprekken aangehoord waarbij ze aan het opscheppen zijn over wie ze bij het uitgaan hebben geslagen, dan wel wie hun vrienden/familie heeft geslagen. Een ander gesprek ging over wie de met de meeste jongens sex had gehad en hoe vaak ze vreemd waren gegaan. Eentje stond zelfs bekend als de 'pijpkoningin' in haar dorp. En ze praten erover alsof dat ze stoer maakt. Dan vraag ik mij af, is het de leeftijd of is dit een generatie die echt zo stupide is. Mijn excuses voor als ik nogal pessimistisch over kom btw. Als ik met vrienden praat ligt het niveau gelukkig over het algemeen wel wat hoger. Die lijken enigszins nog te snappen dat dit je niet stoer maakt. Maar zij gaan vervolgens wel de stad in om zich helemaal lam te drinken. Ik ga nog zelden mee de stad in maar ik weet nog wel hoe het eraan toegaat. Ook zoiets, mensen van boven de 20 die op Facebook foto's plaatsen van flessen drank om te laten zien hoeveel ze hebben gedronken / gaan drinken. Van mensen onder de 20 kan ik het nog wel begrijpen, die ontdekken het net en dan is het ook leuk en spannend. Ik heb zelf die periode ook gehad, kijken wie het meeste kan drinken etc.
Ik vind mezelf eigenlijk heel erg vies pessimistisch klinken haha. Begrijp me niet verkeerd, ben over het algemeen best een vrolijke jongeman hoor.
Het irriteert mij alleen mateloos dat ik bij een generatie in de klas zit die wel weet wie er de mtv awards hebben gewonnen en dat ze wel weten welke man/vrouw als mooiste is gekozen maar ze weten niet wie Mahatma Gandhi, Nelson Mandela, Stephen Biko, Dr. Martin Luther King, Malcolm X en Thich Nhat Hanh (om maar wat voorbeelden te noemen) zijn en wat hun verhaal is. Terwijl dit mensen zijn waarvan hun verhaal en boodschap niet vergeten mag worden!

Laat ik vooropstellen dat ik niet een hele generatie over een kam wil scheren. Ben je nou zo iemand die er ongeveer hetzelfde over denkt als mij, dan kan je altijd een bericht sturen. Ik snak naar mensen met wat meer inhoud. Maar niet al te serieus, lol hebben is ook belangrijk.

Mijn vraag is nu ook eigenlijk, zie ik de dingen te duister? Of heb ik hier een punt..

Mark