1 stap vooruit, 3 stappen terug.

Pff elke keer als ik denk dat het wel wat beter gaat, flikker ik weer diep in die stomme put.
Een week lang hebben we nu niks meer tegen elkaar gezegd, elkaar niet gezien of iets anders en ik denk dat ik nu pas écht besef soms dat je nooit meer terug komt.
75% wat in dit huis staat is van jou, van jouw thuis en herinnerd me constant aan ons, aan jou.. and it huts.
Vandaag (Of naja sinds gisterenavond) heb ik echt een hele slechte dag. Ik huil heel de dag al, om alles, om niks.. en wil niets liever dan nu gewoon tegen je aankruipen op de bank, kijkend naar Temptation, en kunnen "opscheppen" over dat wij hier simpel doorheen zouden komen...
Maar je bent er niet en ik lig hier alleen met een kussentje in m'n armen, huilend omdat ik je zo mis.
Godver ik mis je écht.
Nooit meer samen wakker worden, nooit meer samen mijn aangebrande broodjes eten.. Ik kan je mijn nieuwe kittens niet laten zien, m'n opgeknapte balkon, m'n tattoo...

Ik mis je bij álles wat ik doe of zeg of hoor.. Je was mijn leven, mijn toekomst.
En dat ben ik kwijt.... liefdesverdriet
17 jun 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van InsecureMe
InsecureMe, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende