[11]
Wat ik in deze jaren vooral geleerd heb is dat het leven niet altijd gaat om vechten, of moedig zijn. Soms is het verdragen al zwaar genoeg. De afgelopen paar jaren heb ik mijn leven overleefd, maar niet geleefd. Mensen begrijpen het niet, maar soms is het zo moeilijk om alleen al leeg te zijn. Om even geen pijn te voelen, geen verdriet, geen haat. Enkel een oorverdovende stilte, die me kalm maakt maar tegerlijkertijd verschrikt. Je kunt mij betrappen op niets doen, en nog zal ik mij verontschuldigen.
De strijd in mij heb ik nu al bijna 15 maanden opgegeven, maar nog voelt het elke dag als toen. Ik vecht niet meer, ben niet langer moedig, of sterk. Ik ben even niets, en in dat nietszijn ligt mijn zwakte en mijn kracht. Ik sta op een kruispunt, en moet nu kiezen of ik verdraag, vecht of sterf.
xHiding, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende