20 mei 2015

Liefste dagboek

Vandaag was het een redelijk leuke dag.

Deze morgen ben ik opgestaan rond 7u45, heb me gewassen, koffie gezet, mijn computer opgestart en dan eerst even een smsje naar mijn psychologe en een ander naar haar collega omdat het haar verjaardag was.

Dan heb ik even mijn gedichten online gezet en een beetje geschreven. Ik ben al bijna een jaar bezig met een thuiscursus “Roman schrijven” maar heb enkele maanden vorig jaar niet verder gedaan omdat het te moeilijk was. Toen ben ik weer begonnen met werken, maar ik moest helemaal opnieuw beginnen schrijven en de voorbereidingen (bv. de personages uitwerken) vind ik enorm lastig, waardoor ik het eigenlijk niet meer doe …

Ik ben tien jaar geleden gedichten beginnen schrijven en stak ze in zo’n bundeltje met 120 plastiekmapjes aan elkaar vastgemaakt (recto verso: 240 gedichten)

Ik heb tien zo’n bundels, maar die zijn nu niet meer te verkrijgen, dus ben overgeschakeld op mappen.

Daar kunnen er maar 200 gedichten in. Ik heb nu bedacht van 200 gedichten in drie maanden te schrijven. Dat wil zeggen dat deze map (met 200 gedichten) af moet zijn tegen volgende week zondag, 31 mei.

Er zijn perioden dat ik meer gedichten schrijf dan anders en de laatste tijd schrijf ik niet meer zoveel… Maar het wil wel zeggen dat ik vlug verder moet schrijven, want ik moet nog 40 gedichten schrijven in 11 dagen tijd…

Dus ik heb ondertussen ook een gedichtje geschreven en ook wat gereageerd op gedichten/verhalen op heel wat sites. Ik ben actief op veel sites. Ongeveer 2,3 jaar geleden heb ik een schrijver achtergedaan.

Hij stond rond 4u30,5u,5u30 op, schreef een gedicht en zette het op alle gedichtensites die er bestaan op internet …

Ik heb hem ooit achtergedaan, maar vorig jaar kwam er nog thuisverpleging om erop toe te zien dat ik mijn medicatie nam. Ik neem, even tellen … ongeveer elf pillen op een dag. Ik heb het letterlijk moeilijk om medicatie te nemen en daardoor wil ik ze niet nemen. Maar als bijwerking heeft één van mijn pillen vermoeidheid en viel ik om 21u30, gelijk waar ik zat, in slaap. Ik werd rond 6u wakker en was helemaal NIET meer moe. Ik stond op, maakte mij klaar, startte mijn computer op en zette gedichten online.

Door problemen wou thuisverpleging niet meer komen voor mijn medicatie en neem ik ze niet juist … Ofwel vergeet ik, heb ik geen zin om ze te nemen en stel ik het uit, waardoor ik het vergeet, ofwel neem ik ze bewust niet …

Daardoor kan ik langer opblijven, ga ik later gaan slapen en om 6u ben ik nog doodmoe, waardoor ik terug in slaap val …

Nu ben ik actief op ongeveer 10 gedichten/verhalensites.

Ik heb ook al van een site heel veel geleerd om betere verhalen te schrijven. Ik wil ze online zetten, om te weten wat anderen ervan vinden …

Maar soms laat het schrijven me een beetje in de steek en schrijf ik heel veel dagen/maanden niet.

Maar de laatste dagen ben ik toch weer aan het schrijven en vandaag heb ik weer een verhaal afgewerkt …

Deze middag heb ik vroeg gegeten, om 11u30. Appelmoes met puree en een stuk worst, om mij daarna vlug verder klaar te maken, want om 12u45 kwam de chauffeur mij halen om mij naar psycho2 te brengen. Daar werkt ook mijn psychiater en moet ik één keer om de twee maanden naartoe.

Eigenlijk vraag ik mij af waarom ik nog naar hem moet. Hij begeert mijn medicatie, maar eigenlijk heb ik tegen hem niet veel te zeggen …

Nu heb ik een beetje gesproken over mijn psychologe en haar collega, omdat ik met haar collega wil spreken over automutilatie, want mijn psychologe kent daar niets van en haar collega wel.

Dusja … Normaal mogen de oudere patiënten (die al lang naar hem toe gaan) maar 15 minuten blijven en voor mij maakt hij een uitzondering. Een halfuur. Omdat ik op een dag enorm veel te vertellen had.

Maar mijn psychologe is geschikt om al mijn problemen, verdriet, pijn, zorgen,… te vertellen. Maar mijn psychiater niet …


Toen ik weer thuis was heb ik een beetje gedichten en verhalen gelezen en twee uur later naar de bushalte. Ik moest de belbus nemen om 16u30, want om 16u45 had ik een afspraak met mijn kinesiste. (ik heb een halfzijdige verlamming aan mijn rechterzijde – ik kan mijn rechterhand, arm, voet en been niet goed gebruiken) Mijn kinesiste moet mijn vingers, mijn hand, mijn arm, mijn voet,… rekken en vandaag voelde ze dat ik heel gespannen was. Ik weet niet hoe het komt …

Nu ik jou, dagboekje hier enkele uren later zit te typen voel ik ook vreselijke spanning in mijn hand en voet, wat ik anders niet heb. Ik typ blind met één hand aan meer dan 260 aanslagen per minuut. Dat heb ik geleerd in school.

Mijn ergotherapeute in school heeft eens gezegd dat oefening kunst baart en dat ik het grootste voorbeeld ben dat oefening kunst baart …


Toen ik weer thuis was van de kiné heb ik gegeten en daarna weer geschreven en een beetje gelezen.

Nu is het ongeveer 20u30 en zal nog even kijken wat ik de rest van de avond zal doen.