42320 178 Yèsj lètte er níet òp. Hij knielde bij
QQleQ
TOVYAH NÉÉR
EN ZEI: ¨WEES BLÍJ
DAT DIT SNÈL ÌS GEBEURD!
JE ZOU WÓEST ZIJN GEWEEST
ALS JE WÌST DAT NIEMAND KADDISJ
VOOR JOU HAD KUNNEN
ZEGGEN?¨
De bròn
was té àfgelegen
en té verláten voor rituelen:
er was niet ééns een schèp òm ´n graf te graven.
Yesjoe dééd z´n witte kleed úit en legde het óver ´t lichaam van Tobias héén
òm het tégen de zòn te beschèrmen! Maar hij sprak niet de treurgebeden úit die ´t ritueel
van de kaddisj voorschrijven. ´Ik bevrijd je van jouw aardse lasten,´ fluisterde hij.
´Ga in vreugde naar mijn Vader.´
Yesjoea keek
niet òm.
De stilte
àchter hem
vertelde hem dat
die rovers al verdwenen waren:
ze waren even stìl vertrokken als ze waren gekómen.
´t Maakte Yehosjoea niet úit of ze waren weggelopen of weer
in hun oude schuilplaats zaten. Yèsj hield zijn hand boven het
bedekte lijk om het te zegenen. De zíel was èrúit,
het was nu nog enkel
een omhulsel.
Hij keek even
naar de kàr en de díeren:
ze waren onrustig door die uitbarsting
van geweld en de geur van bloed in de lùcht!
Ze stonden bij het water en draaiden hun oren om te horen
òf er nòg méér geváár kwam? Yesjoe liep op de dieren àf & maakte ´t túig lòs.
Hij nam ´t pak van de lastezel & legde ´t op de grond! Van hier af
zou hij gaan blijven lopen. Hij ging even zitten
onder ´n palmboom en dronk uit
de geitenleren waterzak
die hij & Tòvy bij zich
droegen...
Òp ´n gegeven
moment moest hij om zìchzèlf làchen!
´t Mysterie leidde hem vèrder èn léék volkómen grìllig:
je zou immers dènken dàt óók híj àls mesjiach toch wel wìst
wèlk Pàd voor hèm úitgestìppeld was, maar zijn géést wàs òp dàt Pùnt vòllédig léég?!
´t Léék wel ´àlsòf G d´ hèm ìn ´n rìchting wìlde dúwen & sturen wáár hélemáál
géén rìchting meer wàs!? Toen de zòn óver zijn hóógtepùnt héén wàs,
slingerde Yesjoea ook al met al nu zo de waterzak óver
zijn schouder en stònd òp! Hij knìkte ter àfscheid
naar Tovyah & liep
wèg...
´n Ànder
zou mìsschien nieuwsgierig zijn
naar ´t blóed dàt síjpelde dóór de wìtte màntel
die ´t lijk bedèkte & niet àlléén maar vanúit ´n morbide gevoel van nieuwsgíerigheid!
Het verdiende uitlèg wááròm ´n màndie ìn zijn hàls was gesnéden nú pàs begòn te blóeden,
úren ná zijn dóód, vanúit zijn hànden, zijn vóórhóófd èn ´n díep gàt aan z´n rèchterzijde?
Yehosjoea liep wèg zònder ´t zìch àf te vrágen! De éindeloze Wèg naar ´t Oósten
léék wel òp ´n dróge rivíer, gevùld met mènsen? Níemand snàpte
ook maar íets van Yèsj. Híj had géén góederen of kamélen;
híj wàs dùs géén kóópmàn! Híj had géén tènt zoals
de nomaden èn stòpte níet áán de kànt vàn
de weg om te bidden zoals rondreizende
boeddhistische
monniken?!
Óók
droeg híj geen
gewijde relikwíeën èn hij had géén dóel
vóór ógen zoals de pelgrims! Yèsj liep een tijdje òp met ´n pelgrim,
´n Pèrs die naar ´t Wèsten ging èn ´n Òmwèg moest maken? ´Wàt zóek je, míjn broeder?´
¨MEZÈLF!¨ antwóórdde Yesjoe. De Pèrs begòn te làchen: ´Hóe wéét je dat je díe
niet thuisgelaten hèbt?´ ¨DÀT WÉÉT ÌK NÍET!¨ Ze líepen door
een òngewóón móói stùk nátúúr, een heuvelàchtige
groene stèppe vòl mèt pràchtige
géle blóemen.
Àlsòf
het zònlìcht òp áárde
was gevàllen! De Pèrs handelde óók in sténen!
¨ÒM TE BÓUWEN?¨ vroeg Yesjoea. ´Néé,´ vertèlde de Pèrs hèm,
& hij vouwde een stukje ruwe zíjde ópen & líet Yehosjoea de mooiste lapis lazuli zien
die hij óóit áánschóuwd hàd, het was nòg bláuwer dan de Zee van Tyrus!
Déze sténen werden slèchts òp één plááts
ìn de wéreld gevònden.....
De Pers wéés
naar ´t zúidóósten òm ´n Plááts
vèr wèg áán te dúiden?! Zíjn familie reisde zó meer
dan al wel tien generaties làngs de grote hàndelsroute van het Óósten
naar het Wèsten! Zíj waren rijkgeworden met ´n handvòl blauwe sténen!
¨ÌK BEN RÍJK & BEHOEF GÉÉN HANDEL MEER TE DRIJVEN,¨
zei de Pers, ¨MAAR IK HEB GEHOORD VAN DE
GROTE MOEDER MET DE DUIZEND
BÒRSTEN IN EFEZE EN DUS
WÌL ÌK VÓÓR HÁÁR NÉÉR-
KNÍELEN!¨
´Wááròm?´
informeerde Yesjoea.
¨ÒMDÀT ÌK NÍET WIL STÈRVEN
VÓÓR ÌK GÒD GEVÒNDEN HÈB!¨ ´Hóe wéét je
dat je díe niet hebt thuisgelaten?´ De Pers was geámuséérd
èn óók geïntrigeerd! Hij stapte van zijn páárd en líep de rèst van die dag naast Yesjoe!!
Hij gòkte èròp dàt déze éénzáme réiziger een jóód was, maar Yèsj zei já nòch néé!
[¨GÓED, MAAR ZÈG ME DÀN ÒP Z´N MÌNST WÁÁRÒM JÍJ BÈNT
WÈGGEGÁÁN?¨ drong de Pers áán. ´Dàt ìs móeilijk om
úit te lèggen! Ìk lóóp nèrgens voor wèg, en ik lóóp
óók nèrgens náártóe! Àls G D óveràl ìs, dan
ìs hij níet te ´vìnden´ maar dàn kùn je
hèm óók nóóit verlíezen?
Èn tòch móet ìk
réizen!´
De Pèrs
was niet dòm en zei:
¨ÒF JÍJ HÈBT DÌT HÉÉL ÈRG DÍEP
DÓÓRDÀCHT ÒF JE BÈNT EEN SÌMPELE ZÍEL?¨
Yehosjoea glimlachte. ´Een simpele ziel zou met één van jouw
mooie blauwe stenen hebben willen spélen? Wáár ìk vàndáán kòm,
begrijpt níemand me! Ze hèbben me veréérd èn ze hebben me veràcht!´
Zonder ´n ènkele wáárschúwing líep Yèsj vàn de Wèg àf náár ´n vèldje met
bijzonder hèlder gekleurde bloemen. De Perzische handelaar stòpte & vroeg zich àf wàt híj zóu dóen? Het wàs hèm wèl wat wáárd òm´n páár úúr in ´t gezèlschap dóór te blijven brengen
& zó óók de vervéling van de reis te verdríjven?! Hij wìst àl úit zijn èrváring
dàt dìt déél van de Réis, dat drie maanden dúúrde, slechts ´n fractie
was van de héle Réis die hem naar ´t Éind
van de Wéreld
´leidde´!?
Maar
´t was niet
de moeite waard
òm méégezógen te worden
ìn dé wáánwéreld van ´n Gèk!
Tòch wàchtte hij
àf...
TOVYAH NÉÉR
EN ZEI: ¨WEES BLÍJ
DAT DIT SNÈL ÌS GEBEURD!
JE ZOU WÓEST ZIJN GEWEEST
ALS JE WÌST DAT NIEMAND KADDISJ
VOOR JOU HAD KUNNEN
ZEGGEN?¨
De bròn
was té àfgelegen
en té verláten voor rituelen:
er was niet ééns een schèp òm ´n graf te graven.
Yesjoe dééd z´n witte kleed úit en legde het óver ´t lichaam van Tobias héén
òm het tégen de zòn te beschèrmen! Maar hij sprak niet de treurgebeden úit die ´t ritueel
van de kaddisj voorschrijven. ´Ik bevrijd je van jouw aardse lasten,´ fluisterde hij.
´Ga in vreugde naar mijn Vader.´
Yesjoea keek
niet òm.
De stilte
àchter hem
vertelde hem dat
die rovers al verdwenen waren:
ze waren even stìl vertrokken als ze waren gekómen.
´t Maakte Yehosjoea niet úit of ze waren weggelopen of weer
in hun oude schuilplaats zaten. Yèsj hield zijn hand boven het
bedekte lijk om het te zegenen. De zíel was èrúit,
het was nu nog enkel
een omhulsel.
Hij keek even
naar de kàr en de díeren:
ze waren onrustig door die uitbarsting
van geweld en de geur van bloed in de lùcht!
Ze stonden bij het water en draaiden hun oren om te horen
òf er nòg méér geváár kwam? Yesjoe liep op de dieren àf & maakte ´t túig lòs.
Hij nam ´t pak van de lastezel & legde ´t op de grond! Van hier af
zou hij gaan blijven lopen. Hij ging even zitten
onder ´n palmboom en dronk uit
de geitenleren waterzak
die hij & Tòvy bij zich
droegen...
Òp ´n gegeven
moment moest hij om zìchzèlf làchen!
´t Mysterie leidde hem vèrder èn léék volkómen grìllig:
je zou immers dènken dàt óók híj àls mesjiach toch wel wìst
wèlk Pàd voor hèm úitgestìppeld was, maar zijn géést wàs òp dàt Pùnt vòllédig léég?!
´t Léék wel ´àlsòf G d´ hèm ìn ´n rìchting wìlde dúwen & sturen wáár hélemáál
géén rìchting meer wàs!? Toen de zòn óver zijn hóógtepùnt héén wàs,
slingerde Yesjoea ook al met al nu zo de waterzak óver
zijn schouder en stònd òp! Hij knìkte ter àfscheid
naar Tovyah & liep
wèg...
´n Ànder
zou mìsschien nieuwsgierig zijn
naar ´t blóed dàt síjpelde dóór de wìtte màntel
die ´t lijk bedèkte & niet àlléén maar vanúit ´n morbide gevoel van nieuwsgíerigheid!
Het verdiende uitlèg wááròm ´n màndie ìn zijn hàls was gesnéden nú pàs begòn te blóeden,
úren ná zijn dóód, vanúit zijn hànden, zijn vóórhóófd èn ´n díep gàt aan z´n rèchterzijde?
Yehosjoea liep wèg zònder ´t zìch àf te vrágen! De éindeloze Wèg naar ´t Oósten
léék wel òp ´n dróge rivíer, gevùld met mènsen? Níemand snàpte
ook maar íets van Yèsj. Híj had géén góederen of kamélen;
híj wàs dùs géén kóópmàn! Híj had géén tènt zoals
de nomaden èn stòpte níet áán de kànt vàn
de weg om te bidden zoals rondreizende
boeddhistische
monniken?!
Óók
droeg híj geen
gewijde relikwíeën èn hij had géén dóel
vóór ógen zoals de pelgrims! Yèsj liep een tijdje òp met ´n pelgrim,
´n Pèrs die naar ´t Wèsten ging èn ´n Òmwèg moest maken? ´Wàt zóek je, míjn broeder?´
¨MEZÈLF!¨ antwóórdde Yesjoe. De Pèrs begòn te làchen: ´Hóe wéét je dat je díe
niet thuisgelaten hèbt?´ ¨DÀT WÉÉT ÌK NÍET!¨ Ze líepen door
een òngewóón móói stùk nátúúr, een heuvelàchtige
groene stèppe vòl mèt pràchtige
géle blóemen.
Àlsòf
het zònlìcht òp áárde
was gevàllen! De Pèrs handelde óók in sténen!
¨ÒM TE BÓUWEN?¨ vroeg Yesjoea. ´Néé,´ vertèlde de Pèrs hèm,
& hij vouwde een stukje ruwe zíjde ópen & líet Yehosjoea de mooiste lapis lazuli zien
die hij óóit áánschóuwd hàd, het was nòg bláuwer dan de Zee van Tyrus!
Déze sténen werden slèchts òp één plááts
ìn de wéreld gevònden.....
De Pers wéés
naar ´t zúidóósten òm ´n Plááts
vèr wèg áán te dúiden?! Zíjn familie reisde zó meer
dan al wel tien generaties làngs de grote hàndelsroute van het Óósten
naar het Wèsten! Zíj waren rijkgeworden met ´n handvòl blauwe sténen!
¨ÌK BEN RÍJK & BEHOEF GÉÉN HANDEL MEER TE DRIJVEN,¨
zei de Pers, ¨MAAR IK HEB GEHOORD VAN DE
GROTE MOEDER MET DE DUIZEND
BÒRSTEN IN EFEZE EN DUS
WÌL ÌK VÓÓR HÁÁR NÉÉR-
KNÍELEN!¨
´Wááròm?´
informeerde Yesjoea.
¨ÒMDÀT ÌK NÍET WIL STÈRVEN
VÓÓR ÌK GÒD GEVÒNDEN HÈB!¨ ´Hóe wéét je
dat je díe niet hebt thuisgelaten?´ De Pers was geámuséérd
èn óók geïntrigeerd! Hij stapte van zijn páárd en líep de rèst van die dag naast Yesjoe!!
Hij gòkte èròp dàt déze éénzáme réiziger een jóód was, maar Yèsj zei já nòch néé!
[¨GÓED, MAAR ZÈG ME DÀN ÒP Z´N MÌNST WÁÁRÒM JÍJ BÈNT
WÈGGEGÁÁN?¨ drong de Pers áán. ´Dàt ìs móeilijk om
úit te lèggen! Ìk lóóp nèrgens voor wèg, en ik lóóp
óók nèrgens náártóe! Àls G D óveràl ìs, dan
ìs hij níet te ´vìnden´ maar dàn kùn je
hèm óók nóóit verlíezen?
Èn tòch móet ìk
réizen!´
De Pèrs
was niet dòm en zei:
¨ÒF JÍJ HÈBT DÌT HÉÉL ÈRG DÍEP
DÓÓRDÀCHT ÒF JE BÈNT EEN SÌMPELE ZÍEL?¨
Yehosjoea glimlachte. ´Een simpele ziel zou met één van jouw
mooie blauwe stenen hebben willen spélen? Wáár ìk vàndáán kòm,
begrijpt níemand me! Ze hèbben me veréérd èn ze hebben me veràcht!´
Zonder ´n ènkele wáárschúwing líep Yèsj vàn de Wèg àf náár ´n vèldje met
bijzonder hèlder gekleurde bloemen. De Perzische handelaar stòpte & vroeg zich àf wàt híj zóu dóen? Het wàs hèm wèl wat wáárd òm´n páár úúr in ´t gezèlschap dóór te blijven brengen
& zó óók de vervéling van de reis te verdríjven?! Hij wìst àl úit zijn èrváring
dàt dìt déél van de Réis, dat drie maanden dúúrde, slechts ´n fractie
was van de héle Réis die hem naar ´t Éind
van de Wéreld
´leidde´!?
Maar
´t was niet
de moeite waard
òm méégezógen te worden
ìn dé wáánwéreld van ´n Gèk!
Tòch wàchtte hij
àf...
09 sep 2022 - bewerkt op 13 sep 2022
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 mei 2021 40139fl62 De Dienaren Van De Goden: De Vorming Van
- O 06 mei 2021 40137fl61De´Religie´ Die In De Plaats Komt Van Het
- O 06 mei 2021 40136fl60GroteTegenslagenWordenOpgevat AlsDeRecht-
- O 06 mei 2021 40135fl59NietteminWenden Mensen ZichTotDe Tempels,
- O 06 mei 2021 40134 FL58 DieCijfersZijn Waarschijnlijk Opgeklopt
- O 05 mei 2021 40130 fl57 Al Snel Breidden Deze Tempels Zich Uit:
- O 05 mei 2021 40129FL56HetHuisVanDeGoden {Jaren´60t/m´99Her&Der}
- O 04 mei 2021 40126FL55 TussenDeBewoners VanDe Hemel En De Aarde
- O 03 mei 2021 40125FL54 Nu GodenOverheersen Vervaagt DeVoorouder
- O 03 mei 2021 40124FL53 InMesopotamië WaarDeSumerischeBeschaving
- O 03 mei 2021 40123 Flo 52 Om Organisatorische Redenen & Vanwege
- O 03 mei 2021 40122 Flo51 De Eerste Kleine Koninkrijken Ontstaan
- O 03 mei 2021 40121Flo50TegelijkertijdBreidenOokAndereStadstaten
- O 02 mei 2021 40120Flow49 ElkBegin EenEind: IederEinde Een Begin
- O 02 mei 2021 40119 Flow 48 De Stadstaat: de eerste grote stad ~