#48 mensen laten je vallen altijd...

Haaaaaii,

Al weer een tijdje niet geschreven. Het gaat op dit moment niet goed, iemand waar ik altijd bij terecht kon, en bij kon huilen en op kon bouwen. Het is nu gewoon voorbij lijkt het allemaal wel. Wat voel ik me er al dagen ellendig door. Ik zal vertellen van de afgelopen weekenden...

Het begon vrijdag, het ging thuis niet lekker, en vroeg een beetje laat, waardoor ze al sliep, maar normaal reageert ze dan de andere ochtend wel.. niet dus. Ik vroeg aan mn mentor van vorig jaar sommige kennen haar uit eerder verhalen wel. (ze zei altijd dat ik altijd bij haar terecht kon en zulke dingen) maar ze reageerde de andere dag ook niet.. Ik dacht oke dan even niet. De zelfde avond ging het thuis weer niet goed, en stuurde haar weer een berichtje maar kreeg weer geen gehoor. Ik lag er de hele nacht wakker van dus ik dacht ik schrijf het gewoon allemaal naar haar wat me dwars zit dan reageert ze wel... Niet dus ze laat niks meer van zich horen, en ik had er toevallig maandag omdat we inval hadden en ze zegt gewoon niks meer. Ik weet niet wat het is ik ben er echt kapot van kan nou gewoon niet echt bij iemand terecht die het zelfde heeft meegemaakt, net als ik. Je moest eens weten ik denk er 24/7 aan. Het maakt me daarom ook gek, ik ben mezelf niet meer. Vandaag liep het uit de hand omdat ik gewoon zo boos was op alles en een jongen mij zat te irriteren en ik ben naar heb toegegaan en heb hem zo hard getrapt en geslagen, en ik ben normaal nooit zo.

terwijl ik dit schrijf springen de tranen weer in mijn ogen, en het ging de laatste tijd allemaal net weer wat beter met mij. Baal er van waarom kan het gewoon nooit goed gaan? Ik weet het soms niet meer wil soms gewoon echt dood.

Waarom moeten iedere keer de mensen waar ik zoveel van hou en zoveel omgeef mij dit aan doen? net als mijn vorige vriendin ben ik ook nog steeds kapot van, maar ik wist niet dat volwassen mensen ook zo hard konden zijn terwijl ze alles van mij weten en weten hoe erg ik het vind als mensen zo doen? Ja ik kan het mezelf heel vaak af, maar ik krijg er geen antwoord op. Ik zou wel naar der toe willen, maar heb het al vaker met haar gehad alleen deze keer is het gewoon erger en dan zegt ze nee ben niet boos en dan word ze daar weer een beetje boos om en gaat ze zich schuldig voelen en dat wil ik ook niet. Mensen zeggen dat ik haar moet laten gaan, maar hoe moet je iemand laten gaan waar je alles mee gedeeld en meegemaakt hebt, we weten echt alles van elkaar. En zoveel gemeen we kennen elkaar door dik en dun ja zij mij zeker ze weet meer van wie dan ook echt serieus... sorry ik weet het ook allemaal niet meer, heb gewoon even niemand waar ik nou echt alles mee kan delen. Ik vertrouw mensen al zo slecht en nou helemaal. Probeer maar vrolijk te zijn op school maar lukt niet goed, morgen is meisje uit mijn klas jarig dus ik zal wel moeten... Ik wil met iemand praten ja met mn mentor van nu, maar ik vertrouw haar gewoon niet helemaal ik weet niet waarom..

Ik heb wat gedichten geschreven, over haar en dat ik ze mis en me laat vallen... Heb ze geschreven in mijn gedichtenschriftje pas gekocht, en het lukt aardig om wat te schrijven..

~Weet je wat ik zou willen...
een beetje duidelijkheid
wat heb ik gedaan, ligt het aan mij?
waarom is het niet meer zoals toen?
groeien we uit elkaar, maar dat wil ik helemaal niet.

Weet je wat ik zo willen...
dat je een goede reden hebt, om mij te aan te doen
ik snap het niet wat is er nou gebeurd?

weet je wat ik zou willen...
dat jij mij niks meer kon schelen
en ik verder kon zonder jou

maar daar heb je al teveel voor gedaan...
ik ben om je gaan geven
ik kon je vertrouwen
ik kon op je bouwen

maar nu... nu op dit moment is alles anders. En hoezo?
ik weet het niet.
misschien dat jij het weet?

en heb ook nog deze geschreven..

~ik mis je
maar ook weer niet
weet je wat ik mis
de oude jij

de jij waar je mee kon lachen
de jij waar ik bij kon huilen
de jij die nooit boos op mij werd
de jij waar ik altijd terecht kan
de jij waar ik op kon bouwen

ik vraag me af of die jij nog terug komt...

en heb ook deze geschreven onder nederlans, en die andere ook en die eerste gisteravond laat, kon niet slapen

~ik wil opnieuw beginnen
met of zonder jou

maar kan het nog wel met jou
we groeien zover uit elkaar
ik zie of spreek je bijna niet meer
waarom op deze manier

ik ken nu iemand anders
maar kan ik daar net zo op bouwen als op jou
of laat ze me naar een tijdje ook vallen ?

dat waren ze... hoop dat jullie het wat vinden het is de eerste keer dat ik eigenlijk doe, maar ben er nu al verslaafd aan vooral onder en tijdens de lessen en pauzes, gewoon even helemaal alleen zijn met jezelf en je problemen en alles van je af schrijven dat is fijn.

Maar ik ga nu proberen even aan iets anders te denken en muziek op te zetten, en daarna maar eens op tijd gaan slapen al is het nu al weer te laat voor optijd dus zal wel weer niks worden, maar alvast welterusten xx
liefsss