[6]
Fluister nog
een keer dat
ik lief ben en
hou me nog
een keer stevig
Vast – terwijl de
nacht jou
wilt verslinden
en de morgen
op mij wacht.
Alles vervaagt, en ook al doe ik zo mijn best, de tijd slijt langzaam maar zeker steeds meer stukjes van mijn herinneringen aan jou weg, als zand door mijn vingers. Ik herinner me nog je geur, je adem, maar niet meer zoals het was. Ik herinner mijn herinneringen aan jou. Niet de persoon die ik eens vasthield, die ik eens koesterde. De persoon waar ik samen mee oud zou worden. Die persoon ben je niet meer, en des te harder ik mijn best doe je te herinneren, des te meer ik me begin af te vragen of je die persoon ooit geweest ben.
xHiding, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende