#62 (24-11-2013)

Lieve MD

Ik zit een beetje vol van alles wat er de afgelopen week, maar vooral dit weekend is gebeurt. Beetje druk in mijn hoofd op dit moment dat ik ook gewoon niet goed weet waar ik nou moet beginnen, dus begin ik maar over het mailtje dat ik naar mijn oude mentor had gestuurd...

Ik had haar dus een mail gestuurd, maar kreeg er geen antwoord op. Ik zag het laatst gewoon niet meer zitten heel mijn leven niet meer voelde me zo alleen en rot.. En wou haar dus een wappje sturen maar het probleem was dat ik niet durfde. Zn simpel woordje als Heeey was mij te veel geworden en ze was ook telkens maar online.. Uiteindelijk lukte het me toch om op verzenden te klikken. Ze was online maar ging weer offline en weer online en weer offline.. Opeens drie kwartier later toen ik het eigenlijk al op gegeven had en huilend in mijn bed lag, omdat er gewoon niemand meer voor mij was op dat moment kwam daar opeens dat berichtje met hoi. Ik kreeg bijna een hartaanval en was zo blij, maar nog maar afwachten hoe ze zou reageren. We hebben niet echt lang gepraat omdat ze moe was maar toch, het was ook niet echt een top gesprek normaal zijn ze veel langer en vertellen we over elkaar, maar zo ging het gesprek:

ik: heey
mentor: hoi
ik: hoe gaat ie?
mentor: hoe gaat het met jou?
ik: uhh.. Gaat wel.
ik: nou eigenlijk niet echt.
mentor: wat is er?
ik: weet niet zo goed. Alles bij elkaar voel me gewoon klote. En ik weet het niet
ik: dat gevoel dat niemand je begrijpt, en naar je wilt luisteren. dat gevoel dat je niet weet wie de waarheid zegt en wie niet..
mentor: dat gevoel ken je al lang, je weet ook dat er altijd iemand is die je begrijpt, die wil luisteren, jij weet wie de waarheid spreekt, jij zelf dat is genoeg
ik: weet je ik baal er gewoon van.. het ging goed en dat is leuk om te zeggen als het echt goed gaat. Maar tegenwoordig zeg ik meer goed terwijl ik eigenlijk niet goed bedoel en dat wil ik niet! zo stom dit.
ik: en ik moet ook niet zo denken, denk ik nu, maar ik denk snel zo.
mentor: dat deed je altijd al, zeggen dat het goed gaat. je weet ook dat ej beter de eerlijk kan zijn tegen bepaalde mensen
ik: tegen u kan ik toch eerlijk zijn?
mentor: altijd
ik; lief !
ik: maar soms heb je van die mensen en dan denk je echt na een paar weken/ maanden ja jou vertrouw ik, en dan ga je soms wat zeggen dan je niet zomaar tegen iemand zegt.. en dan leer je ze naar een paar weken goed kennen op een slechte manier en dan zeggen ze dingen.. die niet leuk zijn. en dan komen ze weer met sorry sorry en dan doen ze weer hetzelfde en dan weer sorry sorry.. Maar op een gegeven moment houd die sorry op.. maar het vertrouwen dan ook steeds meer bij mij. en dan durf je niet goed eerlijk te zijn naar mensen,
mentor: snap ik. Jou vertrouwen worst steeds op de proef gesteld, lat je niet voor de gek houden, volg je gevoel.
ik: en niet wat andere zeggen
mentor: zo is dat! jij bent een bijzonder meisje
ik: hihi bedankt
ik: maar hoe is het nou met u? leuke klas, of erg druk hoor ik vaak haha. ken er best veel.
mentor: we kletsen gauw ook ff over mij, ik ga al slapen, beetje moe! slaap lekker voor zo of straks.
ik: haha oke is goed welterusten ik zie u vast morgen wel ergens

de dag daarna kwam ik haar wel tegen maar ze zei nog niks tegen mij, nou ben ik er ook achter gekomen dat het met mijn engels leraar weer niet zo goed gaat hij is ook geen mentor meer omdat het hem te veel word, hij heeft vorig jaar ook al maanden thuis gezeten met een burn out, en ik gun dat hem ook niet ken hem al 10 jaar ook nog van de basisschool. En mijn oude mentor en ja mijn engels leraar vinden elkaar nog al leuk, en dat zal ook wel wat mee spelen. Gelukkig is ze er wel voor hem, want als iemand goed kan helpen, praten en luisteren is zij dat wel.. En ik heb hem ook weer blij gemaakt, met een 10 voor engels. En nog wat andere goede punten voor vakken 9,8 voor frans en een 9,7 voor duits..

verder hebben we nogal veel ruzie hier in de familie, aan mijn moeders kant al een tijdje met haar zus mijn tante dus, maar we zouden het laten rusten heeft mijn tante laatst om 2 uur 's nachts een bericht naar mijn ma gestuurd over geld voor operatie voor mijn moeders gezondheid en weet ik het allemaal dat mens is echt ziek in haar hoofd, ze heeft alles hier weer overhoop gezet. Gelukkig kwam mijn oma mama's moeder die zelfde middag nog, en hebben we het er over gehad niemand vind dit normaal, en ze gaat echt te ver. Maar nu is mijn moeder er dus helemaal klaar mee en komt zo nooit meer binnen.. Oke ik snap het wel en ben ook boos, maar toch. Ik vond het altijd wel een leuke tante ze woonde ook in amsterdam en was leuk om te winkelen kreeg gratis kaartjes op toen naar de voice of holland finale te gaan toen iris kroes won en nog meer van zulke dingen. Aan mijn moeders kant was het altijd wel ruzie ook alleen half half familie weet je wel en niemand die we zien alleen mijn oma dan en haar vriend en sinds kort weer een tante van mijn moeder nu we dus ruzie hebben met mijn tante.. Maar verder niemand aan mijn vader's kant net zo het is niet echt familie allemaal en ja de familie is niet echt altijd wat.. en nu wordt het alleen maar kleiner en dat vind ik zo jammer..

het hele weekend is gewoon niks geweest, en heb morgen 2 so's maar denk gewoon niet dat het, het echt gaat worden zit met mijn hoofd zo ergens anders dat het gewoon over is voor mij.. pff mag ik huilen, want ik kan het niet meer inhouden..

morgen ook nog school, en zit weer volop in de ruzie nu weer met andere mensen die ik vertouwde, mensen waarom moet het toch altijd zo.. op md kan ik mensen tenminste wel vertrouwen en weet ik dat ze er voor mij zijn.. maar ik denk dat ik maar eens zal gaan morgen weer er tegen aan, een hele nieuwe week...

byeee