Stak ik pas nog de loftrompet over het pretpark voor mijn huis.
Vandaag ben ik het definitief zat. Beetje gym in de vroege morgen kan best leuk zijn, maar er zijn grenzen.
Zo stapte ik vanochtend, nog licht slaperig met mijn vuilniszakje naar buiten..
WTF?
En:
Geen plankje te zien ook om erover heen te lopen. Ja 4 huizen verderop..
Acrobatische toeren met vuilniszak, niet naar beneden kijken. Brrr, best diep.
Later met Joris uit, wederom een traktatie. Want die WEIGERT ronduit over datzelfde plankie te hobbelen.
Great, een huisdier met nog meer hoogtevrees dat ikzelf al heb. Moet een straf van boven zijn..
Hond onder de arm. Ik prijs mezelf gelukkig dat het geen bouvier is.
Terug over pasgelegde stenen, zandbakken, planken en ijzeren gevallen.
Nog even en ik moet een helicopter inhuren om bij mijn huis te komen.
Want erg blij kijken de heren niet als je ergens overheen stiefelt waar ze net mee bezig zijn.
De stoep is inmiddels praktisch onbegaanbaar. Zandbergen erop. Het lijkt hier wel klein Egypte.
Ik wordt gedwongen om met MIJN voorgevel zowat tegen DE voorgevels aan te schuiven.
Gelukkig kunnen ze wel tegen een stootje..
Goed, ik heb het weer overleefd, Zit aan een boterham met pindakaas en zand. Heerlijk..
En de vuilniszakken staan er nog. Ik denk dat ik wil verhuizen...
Die laatste om te laten zien dat ik niet overdrijf..