Milou en de muis.

Een paar maanden geleden stapte ik tegelijkertijd met mijn buurvrouw de voordeur uit.
Normaal zeggen we hooguit vriendelijk gedag tegen elkaar, maar dit keer boog ze zich vertrouwelijk naar me toe.
,,Buurvrouw, mag ik wat vragen?''
Lichtelijk verbaasd knikte ik.
-,,Ja natuurlijk."
Razendsnel schoten er allerlei scenario's door mijn hoofd.
Hadden vriend en ik recent nog heftige, herrie-achtige seks gehad? Ik dacht dat dat wel meeviel.
Of??
Mijn gepieker werd gelukkig snel onderbroken.
,,Wij hebben (fluister) muizen. Heeft u daar ook last van?"
Ik was bijna opgelucht. Was dat alles?

,,Nee, gelukkig niet. Een jaar of vier geleden wel. Vandaar de kat".
-,,Ja, dat is 't hè? Een kat"
,,Zeker. Na die tijd heb ik er nooit meer 1 gezien".
Uiteraard ben ik daarna wel weer licht paranoïde. Iedere kruimel wordt meteen verwijderd. Want eh..ik wil absoluut niet veranderen in een B&B voor knaagdiertjes.
En ik was ook nog niet zeker van de skills van poes Milou op het punt van muizenvangen. Ze had er nog nooit 1 gezien.
Voor zover ik wist. Misschien hadden ze in de nacht samen wel dikke lol. Zulke poezen bestaan ook.

Er verstreken enkele weken. In alle rust op het muizenfront.
Totdat lief en ik op een avond aan het bankhangen waren. Milou de poes, liep wat rond in de keuken.
We geeuwden wat. We dronken wat. En maakten een zak chips soldaat.
Zo'n avond dus.
Opeens :
BAMMM!

We keken elkaar aan. Wat was dat nou?
Lief stond op, en liep naar de keuken waar het geluid vandaan kwam.
Ik wachtte braaf af.
,,Je moet even komen. Ze heeft wat in haar bekje. Misschien zo'n dingetje met wasmiddel".
Huh? Milou eet nooit zomaar iets. Het krengetje is zo kieskeurig als wat.
Ze vreet alleen blikjes met inhoud die zo chique klinkt, dat ik er zelf jaloers van word, en soms overweeg ze zelf 'ns te proberen.
Maar goed, we nemen geen risico's.

Dus ik spring op. Het poezenkind moet gered.
,,Als jij d'r dan even vastpakt, dan zal ik..
O, het is een muis!"
Ik voel me opeens een stuk minder heldhaftig en piep op een afstandje:,, Een muis?"
Intussen zit mijn lief op zijn knieën voor het poezenbeest.
,,Goed zo meisje, geef maar aan mij".
Milou kijkt met grote ogen terug.
Je ziet haar denken :,,Aan jou geven? Mooi niet! Ik heb 'm zelf eerlijk gevonden. En ik was net zo leuk aan het spelen voordat jullie je ermee kwamen bemoeien!"

Uiteindelijk lukt het toch om het muisje te ontfutselen. Hij/zij heeft het loodje inmiddels gelegd. Ach gossie. Bijna zielig.
Maar ja. Had-ie hier maar niet binnen moeten komen.
Even ben ik bang die nacht geen oog dicht te doen (Ben een held). Maar dat valt mee.
Milou ligt als een kleine tijgerin op de drempel, alsof ze wil zeggen :,,Gaan jullie maar rustig slapen, er komt nietsss langs mij".
Ze scherpt nog even haar nagels aan de krabpaal.
Met een gerust hart val ik in slaap.

In de dagen erna blijft ze waakzaam.
Ik word er kriegel van.
Op Google zoek ik naar dingetjes die eventuele ongenode gasten tegen kunnen houden.
Ik lees o.a dat muizen ook een hekel hebben aan pepermunt.
Wacht 'ns effe, ik heb nog zo'n fles geurolie met pepermunt staan! Hup, een glaasje volgegooid en neergezet vlakbij de keukendeur. Baat het niet, dan schaadt het niet.
Briljant. Vond ik. Totdat ik dat glaasje omschopte. Man, o man. Wat een sterke lucht! Ik kreeg er zelf al hoofdpijn van.
Die lucht gaat geen muisje overleven. Of het moeten gemuteerde muizen zijn, die bij de buren een pot anabolen soldaat hebben gemaakt.

Poes is inmiddels gelukkig weer haar relaxte zelf.
Ze slaapt weer gezellig in de woonkamer, en niet meer bij de keukendeur. Dat laatste kan ook komen doordat die olie ook op het deurmatje is gevallen, maar die mogelijkheid verdring ik.
Vooralsnog lijkt alles muisvrij, en dat mijn huis daarbij nog meurt naar een King pepermuntfabriek, dat neem ik maar voor lief. Zolang ze daardoor met dichtgeknepen neusjes met een boogje om mijn huis heenlopen, vind ik het prima!