Aaaargh!

Ik kan niet slapen, alweer niet!
Mn hoofd zit te vol, veel.te vol.

Zwaar kut, want overdag ben ik bekaf en nu natuurlijk nog steeds, maar slapen? Nee joh, doe niet zo mal.. Kan wel janken. O wacht, heb ik al gedaan. Tja, dan maar schrijven, even iets doen, hopen op een wat leger hoofd zometeen.

Vandaag ging juist zo goed! Geleerd, gelopen met pap, piano gespeeld en even een half uurtje oefeningen gedaan. Dat laatste ging volledig fout overigens. Heb t al een tijdje niet gedaan namelijk. Heb gister wel getennist met Broer en dat voelde super op dat moment, had vandaag uiteraard zijn weerslag op spieren en gewrichten, maar dat wist ik van tevoren, hoort bij Hashimoto. Vandaag wilde ik mezelf (eigenlijk die ziekte) uitdagen. Gewoon ertegenin gaan, toch weer even oefeningen doen. Morgen verga ik waarschijnlijk van de pijn maar ik heb t er voor over, absoluut. Alleen werd ik helemaal beroerd tijdens de oefeningen, na een half uur kon ik even niets meer. Duizelig, misselijk, inzak/omvalgevaar. Raar, want ik had wel gegeten. Nu pas bedenk ik me dat t misschien komt door te weinig slaap de laatste tijd. Ben een beetje boos op mezelf, zo af en toe. Wil afvallen, moet niet snoepen.

Vanavond wilde ik Black Swan kijken, gingen we doen. Hij stopte na een klein half uurtje, geen goeie download, is tijd terug dat dat voorkwam maargoed, ik denk dat t maar beter is dat ie gestopt is. Aan de ene kant wil ik m absoluut zien want hij lijkt me steengoed, maar aan de andere kant moet ik m niet kijken van mezelf omdat ik een schijterd ben. Ik ben bang voor bijna alles wat beweegt. Maar waar ik niet tegen kan is het idee dat mensen dingen zien of horen die er in werkelijkheid niet zijn. In die film/trailer van de film gebeurt dat. En dan zit ik alweer stijf van angst. Ga teveel op in films. Ben altijd al bang geweest voor psychoses, sinds ik weet wat t inhoud, al een behoorlijke tijd dus. Ben bang dat t mij zal overkomen, omdat t zo makkelijk kan. I'll tell you a secret: ik durfde nooit in mn hoofd tegen mezelf te praten uit angst voor schizofrenie. Ja, ik ben gek, altijd al geweest. Ik ben bang voor alles wat beweegt maar tegelijkertijd probeer ik vooral niet aan die angst toe te geven. Ik weet niet wat t is. Het liefst zou ik toch een keer naar een psycholoog willen, niet voor advies ofzo, gewoon omdat ik benieuwd ben: wat zou die "professionele" mening zijn? Ik spoor niet.

Vannacht had ik een nachtmerrie: er kwamen opeens duizenden bommen uit de lucht vallen. We konden niet ontsnappen, moesten door de paniek heen afscheid nemen van elkaar.

Ik heb vroeger vaak gehuild om dit soort dingen. Uit angst en uit besef dat er mensen zijn, veel mensen zijn, die dit verschrikkelijke echt meemaken. Nu zou ik zo graag een betoog houden aan de gehele wereld, een betoog voor een vreedzamere wereld. Naief? Ja, maar het is wel de wereld waar ik in zou willen leven en later mijn kinderen in wil opvoeden en ik denk vele mensen met mij. Deze wereld beangstigd me.

Mensen zijn doodeng.