Deze ezel blijft zich stoten

Bijna was ik vergeten, hoe lang dit al speelt. Hoe ik telkens weer op dezelfde gevoelens en obstakels stuit. Nu proberen ze erachter te komen wat het is: adhd, bipolair? Wat het ook is, het speelt al ontzettend lang. En nu snap ik weer wat meer dat het steeds erger lijkt te worden, dat ik steeds gefrustreerder raak. Want ik heb het gehad. Zij zijn pas net begonnen met 'onderzoeken', maar ik loop er al jaren mee. En steeds maak ik dezelfde 'fout' door te vergeten dat ik meer tijd met mezelf moet nemen, rustiger aan moet doen. Alle remmen gaan steeds los, werken niet. Onthoud nou die rust, fix die remmen.

Gelukkig heb ik dan een 'positiviteitsboekje' van een intens lieve vriendin, die me na een flinke huilbui ergens ook weer de rede laat zien. Zonder liefde was het niks. Ik ben blij met de liefde die ik ken, familie en vrienden. Hoe cliche het ook klinkt, het is waarheid. Ze verzachten de pijn. En nee, het gaat niet weg, het lost niets op, maar het maakt het allemaal wel een stuk draaglijker.
14 nov 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Damn
Damn, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende