Afscheid
Afscheid nemen bestaat niet.
Ik ga wel weg maar verlaat je niet.
Ik ga weg. En dat wordt met elke dag duidelijker. Grappig hoe je ziet wat voor impact je hebt op het moment dat je weg gaat.
Net m'n afscheidsborrel op werk gehad. Dan zie je opeens wat je hebt opgebouwd, wat je na laat. Wat mensen gaan missen.
En ja, dat durf ik nu steeds beter toe te laten.
De beslissing voelt goed. Hoe emotioneel dingen ook zijn, er is geen moment twijfel. Ik wil dit gewoon graag doen.
Geen twijfel, wel emotie.
Een heel dierbaar vriendinnetje van mij (woorden schieten tekort voor wat zij voor mij betekent), heeft laatst eindelijk haar volledige zelf gegeven. Eindelijk weet ik waarom, hoe en wat. In het diepste van mijn zijn wist ik het al. Maar het was te heftig om te beseffen, om te vermoeden, om als waarheid aan te nemen. En nu is het waarheid. En ik ben haar zo intens dankbaar dat ze dit heeft gedeeld, dat ze het laat zien en durft te zijn. Dat ik nu werkelijk haar volledige ik mag kennen. Zo intens mooi, liefdevol, heerlijk gek en diepgaand, wijs en krachtig. Zo waardevol.
En nu ga ik weg..
Het doet me verdriet, echt waar. Vooral omdat we nu in een heerlijke flow zaten van dichtbij wonen en elkaar vaak zien. En nu gaan er duizenden kilometers tussen zitten. Dat is bizar. Niet te bevatten. Uitgerekend nu. Maar eigenlijk, afscheid nemen bestaat niet.
Er bestaat tegenwoordig Skype, mail, whatsappbellen. We maken poepselfies en ze kan me nu werkelijk alles vertellen zonder bang te zijn dat ik tekeer ga tegen haar familie. Want ja, het is goed dat ze het niet eerder heeft verteld. Ze had gelijk.
Waar ik ook ben, hoe ver ook weg, ze is bij me. Op een megaspeciaal plekje in mn hart die niemand, maar dan ook echt niemand, kan overnemen. Ze is bij me en ik ben zo verdomd retetrots op haar. Ze moest eens weten.. Ze is m'n oudste, allergrootste, mooiste, meest krachtige vriendinnetje
. En ik houd van haar. Onvoorwaardelijke liefde. Daarom zijn we ook getrouwd.
Ik ga je missen lieverd. Enorm veel. Maar je bent bij me. Altijd. Hoe ver weg ook.
Trots op jou!
Ik ga wel weg maar verlaat je niet.
Ik ga weg. En dat wordt met elke dag duidelijker. Grappig hoe je ziet wat voor impact je hebt op het moment dat je weg gaat.
Net m'n afscheidsborrel op werk gehad. Dan zie je opeens wat je hebt opgebouwd, wat je na laat. Wat mensen gaan missen.
En ja, dat durf ik nu steeds beter toe te laten.
De beslissing voelt goed. Hoe emotioneel dingen ook zijn, er is geen moment twijfel. Ik wil dit gewoon graag doen.
Geen twijfel, wel emotie.
Een heel dierbaar vriendinnetje van mij (woorden schieten tekort voor wat zij voor mij betekent), heeft laatst eindelijk haar volledige zelf gegeven. Eindelijk weet ik waarom, hoe en wat. In het diepste van mijn zijn wist ik het al. Maar het was te heftig om te beseffen, om te vermoeden, om als waarheid aan te nemen. En nu is het waarheid. En ik ben haar zo intens dankbaar dat ze dit heeft gedeeld, dat ze het laat zien en durft te zijn. Dat ik nu werkelijk haar volledige ik mag kennen. Zo intens mooi, liefdevol, heerlijk gek en diepgaand, wijs en krachtig. Zo waardevol.
En nu ga ik weg..
Het doet me verdriet, echt waar. Vooral omdat we nu in een heerlijke flow zaten van dichtbij wonen en elkaar vaak zien. En nu gaan er duizenden kilometers tussen zitten. Dat is bizar. Niet te bevatten. Uitgerekend nu. Maar eigenlijk, afscheid nemen bestaat niet.
Er bestaat tegenwoordig Skype, mail, whatsappbellen. We maken poepselfies en ze kan me nu werkelijk alles vertellen zonder bang te zijn dat ik tekeer ga tegen haar familie. Want ja, het is goed dat ze het niet eerder heeft verteld. Ze had gelijk.
Waar ik ook ben, hoe ver ook weg, ze is bij me. Op een megaspeciaal plekje in mn hart die niemand, maar dan ook echt niemand, kan overnemen. Ze is bij me en ik ben zo verdomd retetrots op haar. Ze moest eens weten.. Ze is m'n oudste, allergrootste, mooiste, meest krachtige vriendinnetje
. En ik houd van haar. Onvoorwaardelijke liefde. Daarom zijn we ook getrouwd.Ik ga je missen lieverd. Enorm veel. Maar je bent bij me. Altijd. Hoe ver weg ook.
Trots op jou!
11 dec 2018
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
dinsdag 11 december 2018 23:02
-
Hammie
zaterdag 15 december 2018 17:10
Dagen vooruit geschoven om deze binnen te laten komen. Continu tranen van besef, maar het is goed. Eindelijk gaan jullie je droom achterna. Samen op naar daar waar jullie willen ontdekken. Het gebied wat jullie willen leren kennen. Geen tijdsdruk enkel gevoel, ervaringen en doen waar je zin in hebt.
Weg lopen na de voorlopig laatste knuffel is niet makkelijk maar de woorden zullen blijven en het gevoel van de warme knuffels ook. 'Bedankt voor alles' is geheel wederzijds alleen kreeg jij het er wel uit en ik niet.
Ik huil tijdens het typen en het mag. P draait zich naar me om 'ze komt wel weer terug hoor' en dat is zo. Althans dat hoop ik. Mocht je anders van plan zijn omdat het daar leuker is dan weten we waar de vakantie heen zal gaan.
Gewoon het gewone van elkaar tegenkomen op weg naar huis, het theetje met een dekentje, een spelletje, het meenemen van chocola, het delen van ons eten, het weten wat de ander doet op zijn dag en elkaar aanmoedigen even niets te doen.. gewoon dat gewone zal weer even anders zal. Wennen. En gemis ook zeker. Dat jullie veel moois zullen meemaken en met nieuwe geleerde lessen terug zullen komen, zorgt ervoor dat ik er in geloof dat het goed komt.
De poppetjes die we elkaar niet wetend van de ander gaven, zeggen genoeg. We hebben niet altijd veel woorden nodig en weten dat de ander er is.
Als ik iets op afstand kan betekenen (het brengen van een knuffel of een bos bloemen aan je moeder, of een klier actie bij je paps, een cadeautje aan K) ik zal het met een grote glimlach doen!
Geniet, laat los en heb lief.
Dikke knuffel!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 dec 2018 Afscheid ( 2 )
- O 29 okt 2018 Cirkels ( 1 )
- O 06 sep 2018 Comeback - voor een keertje ( 1 )
- O 10 feb 2015 Ritme
- O 25 jan 2015 Suikers ( 1 )
- O 04 jan 2015 Een nieuw jaar.. ( 2 )
- O 19 dec 2014 Yingyang in jezelf
- O 19 dec 2014 tjingtjing wakker blijven... ( 1 )
- O 26 nov 2014 Een klein stukje gedachten ( 2 )
- O 14 nov 2014 Deze ezel blijft zich stoten ( 3 )
- O 14 nov 2014 Al sla je me dood
- O 30 okt 2014 diva
- O 20 okt 2014 Moeite met mij ( 1 )
- O 09 okt 2014 Tweede intake..
- O 01 okt 2014 Denken en zijn