Aardig wat aan m'n hoofd

Ik weet niet eens waar te beginnen.
Gisteren voelde m'n dag best hectisch aan.
Maar ik denk dat het er meer mee te maken heeft dat er heel veel dingen in m'n hoofd afspelen.
Dingen die gewoon moeten gebeuren, maar ook dingen die ik heel graag wil.
En 1 daarvan is een kinderwens.
Ik ben er mee bezig, en ik word zo gek van de twijfel, ik moet nog even een paar dagen wachten voor een zwangerschapstest, maar ik heb wel een bloeding gehad van 1 dag ofzo.
Een stopdag en weer een lichte bloeding wat ook tevens 3 dagen eerder dan m'n menstruatie hoorde te beginnen.
En dan ga ik googelen van wat kan het zijn? Is het een innestelingsbloeding? Heb ik symptomen wat kan duiden op een zwangerschap? En ik heb het gevoel dat m'n lichaam zo met me aan het sollen is.
Dat ik het zo graag wil, dat ik ook van die symptomen krijg, maar alleen omdat ik het wil snap je.
Ik ben nu ook eerder naar bed gegaan omdat ik ineens hoofdpijn op voelde komen.
Ik probeer me een beetje te ontspannen, maar ik blijf er aan denken, en anders wel googelen.
En wat voor mij samenhangt met m'n gewicht, dat ik sinds vorige week ofzo het roer heb om gegooid en alleen maar water ben gaan drinken, dus ik moest heel vaak naar de wc.
Maar ook qua voeding, want ik ben gewoon te zwaar.
En ben ik dan ook bang dat dat mee telt in hoe vruchtbaar je bent.
Daarom ben ik er ook zo mee bezig.
Ik ben het liefste vandaag zwanger dan morgen bij wijze van.
Dus ja, kun je wel nagaan hoe erg het is.

En naast dat is m'n zoon vandaag 7 jaar geworden.
Zijn juf is vandaag langs geweest, bij meerdere kinderen uit z'n klas, omdat zij bepaalde kinderen met de verlenging van de lockdown niet meer heeft gezien.
Alles qua huiswerk gaat nu gewoon via opgenomen filmpjes en een schema waarop staat welke boeken en opdrachten hij moet maken.
Dus hij heeft de afgelopen periode verder niks geen interactie gehad met z'n juf.

En naast dat, kreeg ik vorige week woensdag te horen dat m'n ex en z'n vriendin definitief uit elkaar gaan. Ik weet dat die dingen kunnen gebeuren, maar het is gewoon rot.
Ik blijf maar aan m'n zoon denken, zijn wereld staat weer op z'n kop.
Ik wil hem dan het liefste gewoon knuffelen, maar hij word steeds groter en ouder.
Ik wil hem gewoon zo goed mogelijk opvangen.

Ik ben wel blij met de mensen die ik om me heen heb die voor me klaar staan.
M'n vrienden en familie.