Afkickkliniek, weglopen, en nu?

Nadat papa broertje het huis uit gezet had had hij dus gezegd dat B. terug mocht komen onder voorwaarde dat hij naar een kliniek zou gaan. Dit heeft B. toen geaccepteerd. Gelukkig! Er gebeurde de 2 weken daarna niet veel, omdat papa op vakantie was. Daarna heeft het nog een week of 3 geduurd denk ik. Op 28 Oktober appte mama mij dat B. de dinsdag erna opgenomen zou worden in een kliniek. Ik heb haar toen huilend van blijdschap opgebeld. Ik was ZO blij dat B. eindelijk hulp zou krijgen . Mama legde mij uit dat ze al op gesprek waren geweest en dat B. eerst 4 weken zou gaan afkicken, en dan 4 weken psychische hulp zou gaan krijgen.

B. is die dinsdag inderdaad naar de kliniek gegaan. Na 2 weken ben ik bij hem op bezoek gegaan. Op het begin ging het goed, ik kreeg een rondleiding, we hebben het een beetje gehad over hoe het er daar aan toe ging, of de mensen leuk waren etc. Daarna begon broertje opeens raar te doen... Hij begon het er over te hebben dat hij zijn eigen botten recht kon zetten. Dan zat hij aan zijn benen te trekken en tegen zijn knieen te duwen omat zo zijn benen rechter zouden gaan staan en hij minder pijn zou hebben aan zijn benen? Heel apart. Op dat moment merkte ik wel dat er iets niet helemaal goed zat met broertje. Daarna werd hij opeens kwaad. Hij zei dat hij vroeger al had aangegeven dat hij altijd pijn had aan zijn benen en mama gezegd had dat hij zich niet moest aanstellen, terwijl ze met mij wel gelijk naar de fysio ging toen ik last had van mijn knieen. Dit is natuurlijk helemaal niet waar, maar dat zag broertje zelf niet in. Nadat hij mama weer voor van alles en nog wat uitgemaakt had was de volgende aan de beurt.

Uit het niets begon broertje opeens: "ja als ik weer thuis ben ga ik maar eens bij een paar mensen langs, ga ik eens wat vingers afknippen" wtf??? Hij begon een heel verhaal over dat hij iemands vingers af ging knippen en een ploertendoder zou kopen van een van zijn vrienden om iemand te gaan slaan als die zich zou verzetten etc. Diegene waar hij het over had was eerst zijn beste vriend, dus ik vond het maar apart. Ik vroeg hem waarom hij dit wilde doen en toen werd broertje kwaad en zei hij dat ik dat wel wist en dat heel Maas ervan zou weten etc. Toen ik zei dat ik echt geen idee had waar hij het over had werd hij helemaal pissig. Het duurde denk ik wel een kwartier voordat ik hem ervan overtuigd had dat ik geen idee had waar hij het over had. Vervolgens kwam broertje met een verhaal dat zijn ex beste vriend hem gedrogeerd zou hebben en hem verkracht zou hebben. Hij zegt zich er niet veel meer van te herinneren. Hij zag een beeld voor zich dat hij met N. in de tuin zat, toen was er nog niks aan de hand. Dan zou dat beeld wegschuiven en er een ander beeld voor in de plaats komen dat hij niet goed werd ofzo en N. naar hem toe kwam. Dan verschoof dat beeld weer en kwam er een nieuw beeld voor in de plaats, dat broertje in de tuin lag op een stoel of tafel ofzo en dat hij pijn had in zijn kont en N. stond te lachen naast hem. Heel vreemd verhaal allemaal. Broertje zegt dat hij gecheckt heeft in zijn onderbroek en het er niet mooi uitzag. Ik voelde me super ongemakkelijk dus ik heb maar niet verder gevraagd. Broertje werd alleen maar bozer en ging verder over dat hij N. zou gaan slaan met de ploertendoder etc. En over hoe N. alleen contact heeft gehad om bij broertje in de buurt te komen en dat N. gay is en heel Maas denkt dat broertje gay is etc... Ik vond het maar eng. Ik heb uiteindelijk maar gevraagd of we even naar buiten konden gaan en toen zijn we gaan voetballen en was alles weer goed.

Toen het bezoekuur voorbij was heb ik de bus teruggenomen naar het station en mijn vader gebeld. Ik heb hem verteld wat broertje mij allemaal gezegd had en dat ik dat eigenlijk niet mocht zeggen omdat B. niet wilde dat de politie erachter zou komen dat hij een motief had ofzoiets (ik heb er wel een melding van gemaakt bij de politie). De dag erna is papa met oma nog op bezoek geweest, maar toen deed B. weer heel normaal.

Een week later werd ik door mama geappt dat B. weggelopen was uit de kliniek. Ik liep toen net het ziekenhuis in voor mijn stagedienst van die dag. Natuurlijk ging die dag niet heel lekker. Ik was oprecht bang at B. naar N. zou gaan om hem wat aan te doen. Daar was hij dan echt niet levend vandaan gekomen. N. is zelf ook niet helemaal goed in zijn hoofd, gebruikt ook speed, en is al jaren bevriend met hun dealer, die toevallig al een aantal jaar gezeten heeft voor poging tot doodslag. Die heeft ook allemaal van die onderwereldvriendjes etc.. Dus natuurlijk stresste ik me dood. Ik heb mijn broertje geappt die reageerde dat hij bij onze oma was. Ik heb zo ongeveer mijn hele stagedag (in ieder geval de pauzes) gespendeerd aan het bellen van familieleden om te laten weten waar B. uithing. Ik heb ook mijn oma gebeld om het er even over te hebben hoe het nu verder moet. Oma gaf al aan dat zij B. had gezegd dat hij geen drugs mocht doen etc. Dat was dus al goed.

B. had oma gezegd dat hij nog wel terug wilde gaan naar de kliniek misschien. Na dit 3x uitgesteld te hebben, ging hij uiteindelijk een week later terug. Iedereen was natuurlijk opgelucht dat hij weer hulp kreeg. Oma had eindelijk weer rust, want die kon het eigenlijk ook niet aan om B. in huis te hebben. En mama kon zich weer veilig voelen.

De dag erna kregen mijn ouders weer rare appjes waarin mijn broertje hen bedreigde en dreigde weer weg te lopen. Mijn andere broertje en ik kregen appjes waarin B. dreigde voor de trein te gaan springen. Papa heeft dit doorgegeven aan de kliniek, en zij hebben toen besloten B. in de gesloten afdeling te plaatsen. Dit gaat natuurlijk niet zomaar, dus er is een rechterlijke machtiging aangevraagd.

3 dagen later kregen wij echter het nieuws dat de RM niet is afgegeven. B. was weer vrij om te gaan, en woont nu weer bij papa thuis. Voor zover ik weet zit hij weer gewoon aan de drugs. Hij wil zelf geen hulp, dus we zitten een beetje in een uitzichtloze situatie. Ik heb zelf gebeld met novadic. Zij zeggen dat we een dossier op moeten bouwen bij de politie, waar we nu dus mee bezig zijn. Als het dossier uitgebreid genoeg is zou er meteen een RM afgegeven worden als B. weer in een psychose schiet en weer rare dingen gaat doen. Volgens zowel novadic, als de andere kliniek, als de politie, als de huisarts is het nu gewoon de volgende psychose afwachten. Dat is natuurlijk wel makkelijker gezegd dan gedaan. Sinds dit hele gedoe zit er geen vooruitgang meer in mijn stage, en ik heb dan ook te horen gekregen dat ik mijn stage niet ga halen dit jaar, ondanks mijn goede tussenbeoordeling.

Nu maar hopen dat er de volgende keer wel een RM afgegeven wordt, voordat B. domme dingen gaat doen.. :/