Afrika deel 3

04-07-09
Zo, vandaag dan eindelijk een dag waar we niet eerst langs het ziekenhuis hoefde om het een of andere te regelen. Heerlijk! Om 9 uur de wekker (maar goed, leer mezelf kennen, ik was natuurlijk allang wakker) en om 10 uur in de auto richting het centrum van Cape Town. We gaan een historische stadswandeling lopen..altans dat is het idee dan.
Ons tripjes lopen verrassend soepel, ik lees kaart, Pieter rijdt en zorgt ervoor dat hij geen ongelukken veroorzaakt met zijn rechts rijden of met zijn ruiterwisser die hij nog wel eens voor richtingaanwijzer wil aanzien. We komen dan meestal ook wel goed optijd aan bij onze bestemming, nu weer dus. Na 100 rondjes rijden concluderen wij dat ze hier kennelijk doen aan (bewaakte) parkeerplaatsen en besluiten we de auto in het wilde westen van Cape Town achter te laten (een verlaten straat aan de rand van het centrum). Nu maar hopen dat we geen 5 rant (50 eurocent) in de auto hebben laten liggen en ze besluiten dat ze daarvan wel een ijsje willen kopen en dus ons raampje intikken. Bleek niet het geval overigens bij terugkomst.
Hoe dan ook, onze wandeling. Die was helaas niet zo’n groot succes toen we na 10 minuten lopen door verlate straten moesten concluderen dat het wel erg rustig was voor een zaterdag, we onze boekjes nakeken en daarin ontdekte dat 4 van de 5 musea dicht waren op zaterdag en zondag. Achterlijke cultuur hier! Zaterdag is mensjesdag zou je denken. Maar goed, we zijn er niet op of onder te krijgen natuurlijk dus we stappen vrolijk door tot het Slave Logde, wat helaas nogal niet aan mijn verwachtingen voldeed. Ik verwachte een gebouw intact gelaten na zijn functie als Slave Logde, met oude ruimtes, indrukwekkend ogende ruimtes waar je als bezoeker word verteld dat in deze 12 vierkante meter zeker 500 slaven leefden. Maar zo was het helemaal niet. Ze lieten een C film zien van 16 minuten over de slavenhandel, wijde de ene helft van hun museum aan iets wat echt helemaal niks met slavenhandel te maken heeft (zilverwerk, klokken, wapens, een engelse apotheek) en het overige deel word grotendeels in beslag genomen door kamer na kamer over een zekere heer Bico (bisco? Brico? We weten het niet meer). Nogal teleurstellend dus.
De dag word alleen maar beter daarna! Pieter en ik gaan op souvernierjacht. Of eigenlijk, we gaan verder met onze route die ons alleen maar langs souveniersmarktjes brengt en nadat Pieter bij kraampje een een nieuw talent heeft ontdekt (genaamd afdingen) gaan we los! Probleem: hoe krijgen we al deze shitload aan spullen mee naar huis?
Daar maak ik me later wel druk om. Eerst afdingen voor het leven.
Die mensen zijn ook echt zo geniepig daarin, en ik o zo vatbaar. Ik heb duidelijk nog veel te leren van de harde onderhandelingstalenten van Pieter. Die zegt simpelweg bij elk kraampje (ookal staan ze naast elkaar)
“ No sir, I ran out of money” waarna vervolgens een heel verhaal komt over dat hij ook maar weinig geld heeft en dat 40 rant (4 euro) ook voor hem veel geld is. Maar nee het beeldje is echt prachtig, en ja hij snapt ook wel dat hij zwaar onder hun marktwaarde zit door maar 30 rant te bieden, maarja… Hij kan niet anders!
En daar zwichten ze, een voor een. Nu zitten we dus opgescheept met een varken, een pinguin, een olifant, twee giraffen en 6 placemats. Daarnaast heb ik me laten overhalen tot het kopen van een prachtig houten beeldje voor 150 rant (Pieter lacht me nogsteeds uit omdat hij denkt dat ik het voor de helft had kunnen krijgen) en een stenen beeldje waar Pieter maar weer zijn ding heeft gedaan. We zijn van 140 naar 50 rant gezakt doordat Pieter bij hoog en laag beweerde dat we alleen nog maar 50 rant in onze portemonnee hadden zitten en we ook nog boodschappen moesten doen, maar dat beeldje was toch zo mooi…
De vrouw vind onze arme verschoppelingen duidelijk erg zielig en ach ze wil ook niet dat we straks verhongeren dus vooruit voor 50 rant mag ik het hebben!
Pieter fluisterd of ik nog 50 rant in heb portemonnee heb zitten, en na wat geblader door mijn biljettstapel van briefjes van 100 kom ik tot de conclusie dat ik alleen maar 40 rant contant heb. Ik kan toch moeilijk 100 rant geven na dit verhaal! Godzijdank weet Pieter ook hier wat op te vinden door met een theatraal gebaar aan te kondigen dat we maar 40 rant hebben maar we onze portemonnee zullen uitschrapen voor muntgeld. Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb mijn beeldje, Pieter een lachstuip eenmaal buiten.
God ik ben er echt slecht in, ik kan amper mijn lachen inhouden! Elke keer dat die mensen dan dramatisch zakken tot een bizar lage prijs en wij zogenaamd met een grote zucht accepteren voel ik die grijns op komen zetten. Onderdrukken, onderdrukken!
Gelukkig geven we altijd meer dan 10% fooi in restaurants
Wat trouwens echt wel heel vet was, was de Pan African Market. Een gebouw met in elk kamertje een verkoper uit een ander land met dus andere spullen. Het gebouw telt drie verdiepingen en alle gangen en kamers zijn volgestouwd met spullen, het een nog mooier dan het andere. Zo dodelijk zonde dat we nu al over de 20 kilo heen gaan op de terugweg, want zeker de grotere beelden zou ik zo in mijn koffer willen stoppen en mee nemen! Prachtig.
Vanavond was het dan tijd voor ons grote kunstwerk. Pieter en ik hebben een groot wit vel gekocht waar wat we hebben onderverdeeld in 30 vakjes die staan voor elke dag dat we hier zijn. We gaan los met stiften (weekenden worden groen, vrijdag geel, verjaardagen rood etc) en in elk vakje van de dagen die we al gehad hebben schrijven we de hoogte punten Boodschap van de dag= Chakkallaka (jammie) of de persoon van de dag (Mr. Reed, onze chauffeur vrijdag), welke temperatuur het was die dag en de bijzonderheden. Daarnaast stellen we een lijst op met alle dingen die we perse gezien moeten hebben. En zelf Cage Diving (duiken met witte haaien) heeft het tot op die lijst gemaakt…