Afscheidsbezoek

Hier een stukje uit een mail over vanochtend bij Cecile:

k ben vanochtend bij Cecile geweest, was wel vreemd, maar het ging best goed.

Cecile lag zelf in een ziekenhuis bed beneden, en er kwamen allemaal draadjes en slangetjes onder haar bed vandaag, maar ze had er maar eentje in haar neus, en dus ook maar eentje die echt zichtbaar was, en dat was de sondevoeding. Voordat ze naar de efteling zouden gaan had ze nog een CT-scan gehad, en daaruit bleek dat de tumor helemaal was uitgezaaid. Haar hele lever zit vol met tumor weefsel en is dus ook heel erg opgezet. Daarnaast is de tumor is haar been ook opgezet, en ze had dus een dikke buik en dikke benen. Eerst kreeg ze nog gewoon eten via de sonde, maar omdat haar buik zo opgezet is kan het eten niet verder en spuugt ze het daarna weer uit. Ze heeft daar nu ook een sonde voor, alleen dat ding loopt niet goed door. Ze krijgt nu ook geen eten meer via de sonde, alleen nog maar wat glucose en wat zouten. Maar omdat het best raar is om totaal niet te eten, eet ze afentoe wel nog wat, alleen moet ze daarna of spugen of Astrid en Ralf moeten met de sonde klooien zodat ie weer werkt. maar omdat ze niet kan eten is het nog maar een kwestie van dagen.

Toch ben ik best blij dat ik ben gegaan.

Toen ik aankwam lag ze dus in dat bed, en Loraine zat naast haar, ze waren tv aan het kijken. En dus helemaal weg. Maarja. Ik heb voornamelijk met Astrid en Ralf zitten praten en af en toe ook at heen en weer gelopen en bij Loraine en Cecile gaan zitten, en pappa praate met Astrid en Ralf. En opgegeven moment riep Ceciel me, ze wou me wat zeggen. Dus ik loop naar haar toe, zegt zo zo heel lief: "Irruhmuh, ik heb cakejes gemaakt, en ik heb er ook eentje voor jou bewaard." Het waren knalroze cakejes en ze waren mierzoet, maar dat maakte me eerlijk gezegd niks uit.

En toen ik weg wou gaan wou ik haar nog een zoen geven. (Ze was moe en wou gaan slapen, en ik geef haar meestal dan een nachtzoen.) Maar ze wou nu niet, want ze was verkouden, nu maakte mij dat niet veel uit, maarja, Cecile wou niet.

Maar Astrid en Ralf waren best moe, er komt thuiszorg, vier keer per dag, 1u,7u,13u, en 19, want Cecile krijgt namelijk ook paracetamol, en die spiegel moet gelijk blijven, dus moeten ze dat elke zes uur controleren. Ze waren maandag met de morfine begonnen omdat ze het uitschreeuwde van de pijn, en woensdag hebben ze die toen weer opgehoogd.
Maar we zijn daar anderhalf uur geweest en toen zijn we weer weggegaan.