Agnes met de bruine ogen.

Toen ik een jaar of 8 was, kwamen er nieuwe buren naast ons wonen.
Ze waren een tikje anders dan gemiddeld. Tenminste..in mijn ogen. En ik vermoed ook wel in die van veel anderen.
Vooral de moeder van het gezin trok de aandacht. Geiten wollen sokken onder schoenen met rubber zolen.
En geen tanden in haar mond..
Ik herinner me het nog duidelijk, omdat ik er destijds steeds wel naar kijken MOEST bijna.
Daarbij vertelde ze graag over al haar kwalen en kwaaltjes. Het ging nooit gewoon om een griepje,
maar over geheimzinnige ziekten uit het jaar nul, die zeer zeldzaam waren, maar uitgerekend haar of
1 van haar kinderen had getroffen. Ik hoor het mijn moeder nog vol medelijden zeggen :''Ach jee..wat een zielig vrouwtje.''
Denkend dat ze die aandoeningen allemaal werkelijk had..

Ook al vond ik ze wat raar..ze kietelden mijn fantasie. En dus was ik er toch vaak te vinden.
Er waren ook kinderen van ongeveer mijn leeftijd, dat scheelt natuurlijk ook.
In tegenstelling tot de meeste huishoudens hadden ze geen honden, katten of cavia's als huisdier,
maar een schijnbaar eindeloos aantal schildpadden. Die vrijelijk rondliepen door het huis. Het gaf weleens opschudding als er 1 verdwenen was en wij er naar op zoek gingen. Uiteraard liep dat altijd goed af, want echt ver kwamen ze niet zo snel.

De meeste schildpadden waren het eigendom van de op 1 na oudste dochter ; Agnes.
Een bloedmooi meisje met prachtige bruine ogen. Beauty and brains. Want ze studeerde later summa cum laude
af op een Analistenschool. Ik keek als meisje tegen haar op. Ze was vier jaar ouder dan ik, en in mijn ogen kon ze alles.
Ze was vol van ondernemingslust en probeerde ons meidenclubje dezelfde balletpasjes, die zij eerder al leerde, bij te brengen.
Ik deed braaf mee, maar wist al gauw dat ik niet zo lichtvoetig was als zij.
Al had ze NOG zoveel engelengeduld.

Ze verhuisden weer. Wat verder bij ons vandaan. En zoals dat gaat, ik verloor ze uit het oog.
Soms zag ik de moeder des huizes nog weleens. Blakend van gezondheid. Terwijl mijn moeder er allang niet meer was.
Cynisch denk je dan ; wie was er nou zielig?
Ik deed altijd mijn best om haar te ontlopen. Geen zin in nare medische verhalen en haar vragen om aandacht.
Helaas kan ik niet zo goed tegen mensen die genieten van 'ziek zijn'.

Een tijdje geleden hoorde ik dat Agnes ziek was. Borstkanker. Ik schrok. Maar dacht ook:''Misschien is dit weer niet waar..?''
Totdat ik 2 weken geleden het bericht kreeg dat ze overleden was..
Dit keer was het dus niet verzonnen. En ook al zag ik haar lange tijd geleden voor het laatst, het doet iets met je.
Toen ik vanochtend bij mevrouw P. de stoep stond te vegen, zie ik haar moeder aankomen, recht op me af.
Dit keer blijf ik staan. Voel niet de aandrang weg te vluchten.
''Heb je het al gehoord?''
Ik knik. En kijk naast me in twee bedroefde, bruine ogen. Net zulke fraaie als Agnes had.
''Ze was pas 48.''
-''Ja, dat weet ik, ze was een paar jaar ouder dan ik.''

''Twee jaar heeft ze ertegen gevochten.''
-''Voor niks.''
''Ik zei nog tegen haar ; geef het maar aan mij.''
Ik zie opeens niet meer mijn oude buurvrouw, die ik soms maar een zeur vond, maar een ongelooflijk
verdrietige moeder. Ik sla een arm om haar heen. Zij doet hetzelfde bij mij.
-''Ja, dat kan ik me voorstellen. Maar dat kan nou eenmaal niet.''
''Zoveel kuren heeft ze gehad, en dan nog..''
-''Zo'n mooie meid..''

We kijken elkaar aan.
''Hou je taai'', zegt ze.
-''U ook.''
''Dank je wel.'' Een glimlach.

Daarna zie ik, tijdens het werk, af en toe Agnes voor me.
Gracieus dansend. Wapperende lange bruine haren. Met een natuurlijke krul erin.
Ze lacht zacht.
Ik zie nog het krantenknipsel waarop ze stralend staat afgebeeld met Zoef, de schildpad.
Omdat dat dier een schildpadrace had gewonnen. Ik vond het fascinerend hoe alles rondom haar
in goud leek te veranderen en toch kon je nooit een hekel aan haar hebben. Gewoon, om hoe ze was.
Agnes..een zondagskind. Totdat ze ziek werd en overleed.
In gedachten neem ik afscheid ; Dag meis. Wat was je bijzonder..
10 aug 2012 - bewerkt op 10 aug 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende