De deurbel gaat. Geen idee wie dat kan zijn..
Als er visite komt,dan bellen ze meestal van te voren ..
En ik verwacht ook geen pakketje of zo.
Nouja..toch maar even opendoen.
Het is mijn leuke postpakkettenman .
En dat is SHIT..
Gelukkig ben ik wel netjes aangekleed,maar dat is wel alles wat ik aan mezelf heb gedaan..
Mijn haar zit alsof er een rotje in ontploft is,en er is geen spoor van make-up op mijn gezicht te ontdekken..
Hij is aardig als altijd..[''Sorry dat ik je stoor''..Ik vraag me af wat hij denkt dat ik aan het doen was]
Vervolgens vraagt hij of 'ie een pakketje van Priscilla af mag geven..HIJ NOEMT MIJN BUURVROUW BIJ HAAR VOORNAAM...grommm..Ik zeg haar nooit meer gedag. Het is tenslotte ook al haar schuld dat HIJ me nou zo ziet..
Maar toch neem ik het pakketje aan..Voor hem,niet voor haar..
Als ik terug naar boven loop,kijk ik ,voorzichtig door mijn wimpers glurend, in de spiegel..
*Kreun*
Ik kan alleen nog maar hopen dat hij me zo niet heeft herkend..