Alleen.
Ze zeggen dat schrijven helpt. Dus ga ik maar weer eens opschrijven wat mij de afgelopen week bezig heeft gehouden.
Ik heb weinig geslapen deze week en ben alles behalve helder. Behalve het feit dat ik erg slecht ben in vroeg naar bed gaan (avondmens) en vroeg opstaan, was ik veel wakker midden in de nacht en mijn hoofd weer overuren kon draaien. Ik heb bijna dagelijks de wekker 3:00, 4:00, 5:00 tot mijn wekker om 6:00 gaat zien worden. Buiten een sigaret roken, nog een hoofdstuk uit een boek lezen een kopje thee drinken. Niets helpt.
Woensdag vertrekt mijn huisgenoot. En ondanks dat ik blij ben, de puinhoop en ons totale andere leefstijl ben ik toch stiekem ook wel ergens verdrietig. Voor dat we een haat-liefde verhouding kregen, hadden we best een goede vriendschap en ondanks de ergernis is er toch altijd iemand 'om mee te praten'. Ik ben iemand die zichzelf snel isoleert en door haar werd ik toch gedwongen (wat ik niet altijd leuk vond) om met iemand te communiceren. Ik kon me niet letterlijk verstoppen, want voor haar hield ik toch een beetje de schijn op wanneer ik mij depressief voelde.Nu zij weggaat breekt er voor mijn gevoel een nieuw 'tijdperk' aan. Ik heb geen huisgenoot meer, ik voelde mij nu toch soms een beetje een student in een studentenhuis (puinhoop, overal sigaretten en drank). Ik woon nu alleen, ik ben volwassen, ik betaal de rekeningen vanaf nu alleen. Ik moet naar buiten om mijn 'sociale contacten' te onderhouden (waar ik niet goed in ben). Er zullen meerdere (vrije) dagen zijn, die ik alleen zal moet doorbrengen.
Dit alles, maakt mij op sommige momenten heel bang. Kan ik dit allemaal? Wat als ik wegzak in een gat? Dit jaar ga ik dan nog wel naar 'school' en zijn mijn dagen gevuld, maar volgend jaar, zal dat vooral werken zijn en afstuderen. Volgende zomervakantie zit ik waarschijnlijk zonder werk en alleen al denken aan die leegte maakt mij bang. Ik ben bang voor de eenzaamheid, het wegzakken in een depressie.
Ik weet het allemaal niet. Misschien moet ik er gewoon niet over nadenken, ik probeer echt met de week, de maand te leven. Maar ik merk dat het mij wakker houd, dat de eetbuien groter worden, de pakjes sigaretten hard gaan en ik zelfs op sommige momenten denk. 'Wat heeft mijn leven voor nut'. Niet dat ik dood wil, maar meer dat ik denk mijn leven is ook niet heel nuttig of leuk.
Ik heb weinig geslapen deze week en ben alles behalve helder. Behalve het feit dat ik erg slecht ben in vroeg naar bed gaan (avondmens) en vroeg opstaan, was ik veel wakker midden in de nacht en mijn hoofd weer overuren kon draaien. Ik heb bijna dagelijks de wekker 3:00, 4:00, 5:00 tot mijn wekker om 6:00 gaat zien worden. Buiten een sigaret roken, nog een hoofdstuk uit een boek lezen een kopje thee drinken. Niets helpt.
Woensdag vertrekt mijn huisgenoot. En ondanks dat ik blij ben, de puinhoop en ons totale andere leefstijl ben ik toch stiekem ook wel ergens verdrietig. Voor dat we een haat-liefde verhouding kregen, hadden we best een goede vriendschap en ondanks de ergernis is er toch altijd iemand 'om mee te praten'. Ik ben iemand die zichzelf snel isoleert en door haar werd ik toch gedwongen (wat ik niet altijd leuk vond) om met iemand te communiceren. Ik kon me niet letterlijk verstoppen, want voor haar hield ik toch een beetje de schijn op wanneer ik mij depressief voelde.Nu zij weggaat breekt er voor mijn gevoel een nieuw 'tijdperk' aan. Ik heb geen huisgenoot meer, ik voelde mij nu toch soms een beetje een student in een studentenhuis (puinhoop, overal sigaretten en drank). Ik woon nu alleen, ik ben volwassen, ik betaal de rekeningen vanaf nu alleen. Ik moet naar buiten om mijn 'sociale contacten' te onderhouden (waar ik niet goed in ben). Er zullen meerdere (vrije) dagen zijn, die ik alleen zal moet doorbrengen.
Dit alles, maakt mij op sommige momenten heel bang. Kan ik dit allemaal? Wat als ik wegzak in een gat? Dit jaar ga ik dan nog wel naar 'school' en zijn mijn dagen gevuld, maar volgend jaar, zal dat vooral werken zijn en afstuderen. Volgende zomervakantie zit ik waarschijnlijk zonder werk en alleen al denken aan die leegte maakt mij bang. Ik ben bang voor de eenzaamheid, het wegzakken in een depressie.
Ik weet het allemaal niet. Misschien moet ik er gewoon niet over nadenken, ik probeer echt met de week, de maand te leven. Maar ik merk dat het mij wakker houd, dat de eetbuien groter worden, de pakjes sigaretten hard gaan en ik zelfs op sommige momenten denk. 'Wat heeft mijn leven voor nut'. Niet dat ik dood wil, maar meer dat ik denk mijn leven is ook niet heel nuttig of leuk.
09 sep 2016 - bewerkt op 09 sep 2016
- meld ongepast verhaal
-
Zuko (opgeheven op 13-05-2020)
vrijdag 09 september 2016 20:27
Herkenbaar.
En mag ik vragen hoe je jezelf weet te redden financieel? Ik denk er zelf ook over na om binnen niet al te lange tijd op kamers te gaan. Voornaamste nadeel voor mij is dat ik er naar mijn idee teveel voor moet inleveren. -
st-ar
vrijdag 09 september 2016 20:33
@zuko. Op dit moment werk ik nog wel naast mijn studie, maar dat gaat niet zo best. Ik denk dat ik snel naar iets nieuws opzoek moet gaan. Verder leen ik geld bij het DUO. Wat alles behalve ideaal is natuurlijk. En ja dat snap ik, kamers zijn vaak duur voor wat je krijgt. Ik heb een sociale huurwoning (met huursubsidie) dus wat dat betreft hebben wij en nu ik erg veel geluk gehad. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit of het moeilijk is om een huur woning te krijgen?
-
BED (opgeheven op 05-01-2023)
vrijdag 09 september 2016 20:41
Herkenbaar vind ik het.
-
Zuko (opgeheven op 13-05-2020)
vrijdag 09 september 2016 21:04
Van wat ik heb begrepen zijn woningen hier in de buurt vrij prijzig. Ik verdien genoeg maar in mijn eentje rondkomen wordt behoorlijk lastig. Dus dan blijf ik maar iets langer thuiszitten tot er een goede oplossing voor is. Samenwonen bijvoorbeeld.
-
MissMoon
zaterdag 10 september 2016 20:58
Daar waar je bang voor bent, de leegte, de eenzaamheid, daar zit ik nu in en ik kan me heel goed voorstellen dat je hiermee zit. Ik heb er toevallig gisteren over geschreven (ll lijst). Je hebt nog de tijd om invulling te vinden, alles vind zijn weg. Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 sep 2021 Strijd tegen de kilo's deel 1. ( 3 )
- O 27 feb 2021 Boos ( 2 )
- O 29 dec 2020 Goede voornemens ( 1 )
- O 22 dec 2020 Vader ( 5 )
- O 15 dec 2020 Destructief ( 3 )
- O 30 nov 2020 Brief aan mijn vader ( 3 )
- O 15 nov 2020 Worsteling ( 2 )
- O 08 okt 2020 Daten
- O 23 aug 2020 Uitdaging ( 5 )
- O 08 aug 2020 Wat als het gewoon goed gaat ( 3 )
- O 22 jul 2020 Wegwijzers ( 3 )
- O 23 jun 2020 Het is een gekke wereld.
- O 05 jun 2020 Scheiden en liefde ( 2 )
- O 02 jun 2020 Detox ( 3 )
- O 31 mei 2020 Contrast ( 2 )