Contrast

Dit weekend was ik bij mijn ouders. Was gezellig. Mijn oma is vandaag jarig. 92e jaar oud. Wat een leeftijd.Ik heb wel iets teveel gegeten, ik merk dat ik mij er wel schuldig over. Weet niet of dat het een goed teken is. Maar oke. Verder gaat alles goed, ik heb niks te klagen. Over paar weken begint mijn opleiding, waar ik enorm veel zin in heb. En eigenlijk gaat alles goed. Helaas denk ik soms nog steeds wel aan mijn ex. En als ik zo op de verjaardag van mijn oma kom. Mijn neven en nichten met vriendjes en vriendinnetjes. En ik dan. Zal ik ook iemand vinden en zal ik dat geluk ook kennen? Ook al weet ik dat ik, nog niet eens een poging heb gewaagd. En ik er niks over kan zeggen. Ik kies er bewust voor om eerst mijn opleiding te starten voor ik weer ga daten. Omdat ik iemand ben die een ander snel op nummer 1 zet. Als dat op de rit is, kan ik mij weer concentreren op daten. Ik hoop van de winter een nieuw iemand in mijn leven te verwelkomen. Nu ben ik tevreden, ik en mijn fiets. Ruimte om na te denken, alles een plek te geven na wat er afgelopen jaren gebeurt is om straks een transformatie te maken. Als vlinder die zijn vleugels uitslaat. Soms is het ee schil contrast als ik naar huis ga. De drukte met mensen, gezelligheid en liefde, die afgewisseld word door een leeg huis, zelfstandigheid en niet iemand die je welkom heet. Toch ben ik graag thuis. Zelfs in een relatie, heb ik alone time nodig. Ik blijf graag dicht bijmezelf en dynamiek van het werk leven en leuke dingen doen hoort er dan ook bij. Nooit en te nimmer zou ik alleen maar kunnen werken of alleen maar vrijheid willen ervaren. Is die balans, het cliche van als je in balans bent ben je gelukkig, dan toch waar? Soms eet je een dag teveel teveel. En soms fiets je 40 km. Soms ben je blij en soms verdrietig. Het leven is goed. Deze twee maanden geniet ik van mijn vrijheid, ik heb het gevoel dat het daarna heel snel zal gaan op verschillende gebieden. Een voorgevoel. Wat meesta klopt. Ik voel de dingen haarscherp aan al kan niemand in de toekomst kijken. Zoveel nieuwe dingen. 92 is mijn oma geworden, het einde van haar leven. En voor mij voelt het pas als het begin. Het leven bestaat uit contrasten. Maar zonder zou het zeker niet zo mooi zijn. Zonder donker geen licht. En zonder struggle zal je nooit, de rijkdom en luxe om je heen waarderen.