Alleen - focus.
Misschien hoort het koud te zijn. Hoor ik te bevriezen en is het normaal dat ik denk. Dat ik zo veel denk. Het is misschien zelfs zo dat iedereen zo veel denkt. Ook over deze dingen? En allemaal tegelijk? Ik zou het niet weten. Het is naar, vaak. Als ik eenmaal gefocust ben op iets waar ik werkelijk iets mee bereik kan ik in grote sprongen vooruitgaan.
Jammer genoeg is die focus er haast niet. Een zekerheid is wel dat er altijd focus is. Een zekerheid is dat die focus op verkeerde dingen ligt. Kleine dingetjes die dan misschien te veel aandacht krijgen. En tja, dan schieten dingen zoals school er wel eens bij in. Jammer, maar helaas.
Ook ik zou willen dat het leven makkelijker was, dat ik niet bij elke stap die ik maak hoef na te denken. Bij bijna alles wat ik überhaupt doe. Zonder associaties met andere dingen te maken. Steeds maar dat verspringen van gedachten, steeds weer die drukte. Ook daar omheen nog zijn dingen. Pratende mensen, uitleg, lawaai, omgevingsgeluid. Gevoelens van anderen. Ik heb moeite om die dingen uit te schakelen, maar aan de andere kant.. als ik dan ergens op gefocust ben is de rest zodanig afgesloten dat ik dingen die ook belangrijk zijn uit de omgeving mis. En in die focus moet ik me ook afzonderen (door middel van vingers in oren) om die focus te behouden. Meestal.
Verder? Tja, ik weet het niet. Ik schrijf maar wat. De drukte van me af, misschien.
Het is koud buiten, binnen ook. Maar van binnen? Van binnen lijkt het weer onvoorspelbaar. Van binnen is het -de laatste maanden al- overheersend koud. Van binnen weet ik niet zo goed hoe het gaat... Misschien is het daar wel een enorm slagveld, en ben ik daarom zo moe. Of zal dat iets anders zijn?
Ik sta alleen, ben ik
eenzaam? Het is ook
wel fijn in de stilte.
Geen mensen die
constant op me
-lijken- te letten.
Niemand die naar
me omkijkt. Alleen,
met mijn eigen
problemen. Niemand
die mijn gedachten
verstoord.
Alleen, met zo veel
mensen om me heen.
Op zoek naar warmte,
dat ben ik weer wel.
Iets aan warmte, maar
toch alleen. Niet zoals
toen, zelfs niet toen het
slechter ging. Toen waren
we samen, nu lijkt ieder
haar eigen weg te gaan.
Ik kan de oude weg
niet meer vinden. Ik ben
verdwaalt. Hopend dat
iemand naar mij op zoek
is.
Vervolgens ga ik verder
met warmte zoeken, want
het is zo koud. Zo zonder
jullie, of is het 't weer?
Éen ding is zeker. Ik ben
omringt door mensen,
en toch..
Moonlight*
Moonlight*, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende