Twee druppels.
Als je nou eens, stuk voor stuk, mijn gedachten
wilde weten.
Drup, drup, druppel drup - daar vallen
ze, naar beneden.
Druppels vormen letters, woorden; zinnen
op papier. En dan plots wordt het een verhaal,
zoals nu hier.
"De storm in een kooi", vertelt over de gedachten.
Het wil eruit! Oh, naar buiten met veel geluid.
Die kooi van draadmetaal, daarin zou geen
storm moeten huizen. Hoe wordt 'ie vastgehouden?
Nou, zonder sleutel van het slot is weinig te beginnen.
En wees eerlijk: storm in een kooi? zoiets verwacht je
niet daarbinnen.
Drup, drup. Druppel drup vloeit het uit mijn
pen. De woorden opgeschreven.
Ondertussen brengt de storm van mijn gedachten
mij tot huiverig beven.
-———–—
Twee dagen eerder
-———–—
Druppel voor druppel
Of nee; met sloten tegelijk
Laat regen zich weer neerstorten.
Geen wind mee: wind tegen
Het waait niet: het stormt
Niet in huis, niet binnen.
Dan zou ik het toch zien?
Zou ik dan niet voelen dat het onweer is?
Druppel voor druppel
Of nee: een slokje per keer.
Toastend op mooi dromen.
Een bed, een plek
van warmte en geborgenheid.
Misschien kan slaap mijn storm intomen.
Moonlight*
Moonlight*, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende