Alleen in mijn gedichten kan ik wonen

Huil ik graag even om mijn hervonden zelfmedelijden
en hul mij dan weer in een afkeurend zwijgen
veroordeeld door honderd stemmen uit de kerkers van mijn verleden
herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen
de kat praat tegen de vogels - de vogels tegen de zon
en ik - ik praat enkel tegen mijzelf en doe alsof ik luister
terwijl ik mijzelf verdrink in mijn verlopen potentie
nee, herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen
struikelend de deur uit van een oud, vergeeld jaar en
nog niet voorbereid op een eventuele toekomst
tel ik mijn grijze haren, tot nu toe slechts één, maar ik tel hem elke dag opnieuw
soms bied de spiegel mij een alternatief
andere dagen een vonnis
herinneringen zijn er om op te sluiten, ver weg op een zolder
waar zelfs de kleinkinderen van je kleinkinderen nooit durven komen
en waar je geest tot eeuwen na je dood moet dwangarbeiden
stommel ik toch weer de avond door,
tussen herinneringen die ruiken naar verrotting en
foto's die mettertijd zuur geworden zijn
gezichten die ooit mooi waren maar nu vergaan of verworden tot kunst
herinneringen zijn niet een plek om onnadenkend rond te struinen,
maar waar anders kan ik wonen?

02 feb 2022 - meld ongepast verhaal

Wolfe Tone, man, 39 jaar

Lieff zaterdag 12 februari 2022 20:34
Altijd een voorrecht om iets van jou te kunnen lezen.
Strigiformes maandag 14 februari 2022 17:46
Wat @Lieff (ook zo fijn om jouw naam weer te zien) zegt.

O 21 feb 2017 Leven ( 6 )
O 16 feb 2017 Heel even slechts ( 7 )
O 09 sep 2015 Ik neem afscheid ( 10 )
O 07 sep 2015 Koffers
O 07 sep 2015 Tijd
O 06 sep 2015 Het verlangen
O 06 sep 2015 Religie ( 4 )
O 03 sep 2015 Echt
O 31 aug 2015 Vrij ( 1 )
O 31 aug 2015 Spinnen ( 1 )
O 19 aug 2015 Raar meisje
O 30 jun 2015 Nacht ( 1 )
O 30 jun 2015 Onderbreking
O 21 jun 2015 Aan hen die huiswaarts keren: een saluut! ( 1 )
O 29 mei 2015 Zonder

vorige volgende