Asshole
Lul, eikel, papjong, klerelijer
Ik ben zo verschrikkelijk klaar met je.
Door jouw verdomde kutwoorden sla ik om, haat ik, sla ik, schreeuw ik en daarmee doe ik dus duidelijk alles wat niet bij mij hoort
Vervolgens een woordenstroom, een preek, geschreeuw en uitspraken die me zo'n pijn doen.
Hou op met schreeuwen, laat die tranen weg, kruip niet in je slachtofferrol want je doet het ook gewoon.
we doen alles voor je hebben je de laatste jaren ontzettend gesteund. Als je die steun niet gehad had, had je niet bereikt wat je nu hebt. Ja je hebt het zelf moeten doen maar zonder ons was je er niet geweest. Altijd ben je goed en vrolijk bij de anderen, je komt vrolijk aanfietsen en wanneer je over de drempel stapt is het feest over.
Ze ging maar door en ging maar door.
Stoppen nu anders krijg je echt een klap in je gezicht. Ik was juist zo blij dat we eens allemaal thuis waren, dat het een gezellige zaterdag was en zou worden maar jij weet het weer te verpesten. Door je stomme gedoe, door je achtelijke gedrag
Zo onbegrepen, zo alleen en zo gevangen in een web.
Ik weet het niet meer, ik weet het echt niet meer.
Het enige wat ik weet is dat ik binnen een kwartier de lachende ik tevoorschijn moet hebben getoverd want anders heb ik echt een probleem. Tuurlijk, altijd stralen naar anderen. Dat is niet wat ik zelf doe, dat is wat zij mij leren en waarin ze altijd door blijven gaan.
Ik wil weg, en zo erg als ik nu weg wil. Niet meer wil bestaan. Is iets wat echt heel aanwezig is.
Ik ben zo verschrikkelijk klaar met je.
Door jouw verdomde kutwoorden sla ik om, haat ik, sla ik, schreeuw ik en daarmee doe ik dus duidelijk alles wat niet bij mij hoort
Vervolgens een woordenstroom, een preek, geschreeuw en uitspraken die me zo'n pijn doen.
Hou op met schreeuwen, laat die tranen weg, kruip niet in je slachtofferrol want je doet het ook gewoon.
we doen alles voor je hebben je de laatste jaren ontzettend gesteund. Als je die steun niet gehad had, had je niet bereikt wat je nu hebt. Ja je hebt het zelf moeten doen maar zonder ons was je er niet geweest. Altijd ben je goed en vrolijk bij de anderen, je komt vrolijk aanfietsen en wanneer je over de drempel stapt is het feest over.
Ze ging maar door en ging maar door.
Stoppen nu anders krijg je echt een klap in je gezicht. Ik was juist zo blij dat we eens allemaal thuis waren, dat het een gezellige zaterdag was en zou worden maar jij weet het weer te verpesten. Door je stomme gedoe, door je achtelijke gedrag
Zo onbegrepen, zo alleen en zo gevangen in een web.
Ik weet het niet meer, ik weet het echt niet meer.
Het enige wat ik weet is dat ik binnen een kwartier de lachende ik tevoorschijn moet hebben getoverd want anders heb ik echt een probleem. Tuurlijk, altijd stralen naar anderen. Dat is niet wat ik zelf doe, dat is wat zij mij leren en waarin ze altijd door blijven gaan.
Ik wil weg, en zo erg als ik nu weg wil. Niet meer wil bestaan. Is iets wat echt heel aanwezig is.
18 sep 2010 - bewerkt op 21 okt 2010
- meld ongepast verhaal
-
Gewoon ik
zaterdag 18 september 2010 14:30
En iedere keer als ik dit soort dingen lees word ik weer zo kwaad. Omdat ze het niet begrijpen en het ook niet lijken te wíllen begrijpen. Ze willen je niet begrijpen en ik vind het ronduit oneerlijk hoe je thuis behandeld wordt. Mijn hele gevoel zegt: er moet daar wat veranderen, maar omdat ze niet weten en niet willen weten zal dat niet gebeuren zolang je daar nog woont.
Denk goed na over hoe lang je hiermee door wilt gaan, want dit verdien je niet. Dit verdient niemand maar jij zeker niet.
Sterkte lieve.
-
maxim (opgeheven op 26-1-2011)
zaterdag 18 september 2010 15:26
GI, zij wordt niet begrepen omdat zij niet praat.
P&T, je broer is ziek en jij bent het slachtoffer van zijn ziekte, JIJ bent echt de enige die dit kan stoppen .... door te praten met je ouders.
Iedereen hier snapt jouw gedrag, iedereen staat achter je, iedereen wil je helpen ... omdat jij het ons wel vertelt. Maar wij kunnen niets doen, buiten dan alleen maar erg kwaad worden en hopen, bidden, smeken dat wij een keer een gast tegen komen die zich voorsteld als "de broer van Past&Today".
Kom voor jezelf op meid, je bent het meer dan waard -
Gewoon ik
zaterdag 18 september 2010 15:31
Maxim, dat snap ik ook wel.
Toch ben ik van mening dat ouders allang hadden moeten 'voelen' dat hier iets niet in orde is. En ik denk dat ze dat ook doen. Maar het niet wíllen voelen omdat ze het perfecte gezin willen spelen.
Ik denk ook dat het niet onze taak is om P&T te vertellen dat ze met haar ouders moet praten (doet ze toch niet, om bekende redenen) en het is ook niet onze taak om te vertellen dat ze daar weg moet zijn (ook al jeukt dit iedere keer op mijn tong). Praten is voor haar denk ik gewoon nog veel te hoog gegrepen. Anyway, ze kan verder voor zichzelf praten.
Maar wat wel zo is; dit probleem lost zich niet vanzelf op. Ik hoop niet dat ik haar broer tegen kom (is mijn zaak niet), maar wél dat er op de een of andere manier iemand in P&T's leven zal komen die haar doorziet en helpt en luistert en die er gewoon ís. Iemand die kan helpen door er te zijn. En ooit, ooit zal ze dan misschien sterk genoeg staan om het te vertellen. En, het voornaamste: erboven te staan, in plaats van er middenin. voor P&T. -
maxim (opgeheven op 26-1-2011)
zaterdag 18 september 2010 15:46
..... en toch hoop ik dat iedere keer dat iemand dat hier tegen haar zegt, het een duwtje in haar rug is en dat vele kleine duwtjes, haar tot die stap zetten.
Niets doen lost niets op... -
Gewoon ik
zaterdag 18 september 2010 15:51
Ik denk zelf - afgaande op wat ze zelf zegt/schrijft - dat dat op dit moment gewoon nog niet dé stap tot verbetering voor haar is. Hopelijk in de toekomst, als ze sterk genoeg is - hopelijk met wat hulp van de juiste mensen. Dan kunnen wij dat wel blijven en blijven zeggen, maar uiteindelijk is het toch iets waar ze zelf voor moet kiezen. Het is ook niet niks, zeg... Zoiets moeten zeggen tegen je ouders... dat lijkt mij ook verschrikkelijk...
-
Gewoon ik
zaterdag 18 september 2010 15:51
Wat doen die vijf enters daar nu ineens? :|
-
angel*lost
zaterdag 18 september 2010 17:56
GI, ik weet niet of haar ouders 'voelen' dat er iets niet in orde is. In de verhalen te lezen maakt ze nu pas enigszins kenbaar dat ze niet gediend is van aanrakingen, en dat valt nu pas op omdat ze nu pas van zich afbijt. En eigenlijk denk ik dat het vooral opvalt dát ze van zich afbijt en niet dat ze niet van die aanrakingen gediend is.
Ouders zijn vaak blind voor de meest vreselijke dingen die er onder hun dak plaats vinden, je verwacht gewoon niet dat je bloed eigen zoon je bloed eigen dochter misbruikt (heeft). Dat verwacht je niet, en als je het vermoed, zul je als ouder alles doen om voor jezelf het tegendeel te bewijzen.
Je hebt gelijk dat het verder niet aan ons is en dat dit haar eigen pakkie an is. Wij kúnnen er ook niets aan doen. De enige steun die we kunnen bieden is lezen, próberen te begrijpen en een poging doen d.m.v. woorden steun te bieden.
Máár wat maxim zegt klopt naar mijn inziens ook wel, wanneer ze hier enkel zou schrijven wat haar ouders zien, zouden wij haar allicht ook niet steunen. De enige reden dat wij haar begrijpen is omdat ze hier praat. En de enige manier om haar ouders dat inzicht te geven is door ook te praten. Of door het op te schrijven en te laten lezen.
En ze weet dat zelf wel. En het heeft geen zin om er eindeloos om te drammen. Maar ik denk dat het wel zinvol is om te zeggen dat het positief is om het te vertellen. Wanneer je iets vaak genoeg hoort, kun je er soms in gaan geloven. Dus daarom zeg ik;
Ik weet hoe moeilijk het is, Maar ik weet ook dat jij het kunt. Dat jij voor jezelf op kunt komen. Dat jij je ouders kunt helpen in hun blindheid. En dat jij van hen kunt vragen om voor jou te zorgen. Je hebt het nodig dat ze je ouders zijn en niet het publiek waar je dag na dag een toneelstuk voor opvoert. Met jouw broer als regiseur.
Neem de regie over je eigen leven. Zoals je dat ook andere fronten in je leven doet.
En ik weet dat je het wéét, maar ik zeg dit omdat ik hoop dat je het zult gaan voelen. Je bent zo sterk. -
kruidje
zaterdag 18 september 2010 19:20
Ik begrijp dat je ouders niet eens DENKEN aan misbruik van hun dochter door hun zoon.
Dat gaat beyond imagination van ouders. Het komt niet in je op. Ik zal ze daar niet op aan kunnen vallen.
Wat ik WEL laakbaar vind is dat ze niet vragen naar het WAAROM van haar gedrag tegenover haar broer. Want ze heeft dit wel degelijk al meerdere keren aangegeven.
Vragen ze zich niet af WAAROM? Zou het niet logisch zijn om een gesprek met haar aan te gaan? In plaats van haar klakkeloos te beschuldigen van chagrijnigheid e.d?
Ik zou ze graag wakker willen schudden. ''KIJK DAN,''willen schreeuwen.
Maarja..
Het lijkt me verdomd moeilijk voor P&T om hier mee om te gaan.
Want, linksom of rechtsom, er zullen mensen beschadigd uit deze situatie komen.
Maar ik hoop zo dat jij je niet opoffert meis. Dat JIJ de enige bent die met littekens rondloopt straks. Want dat verdien je niet. En HIJ al helemaal niet.
Want ik vind het ongelooflijk dat hij eigenlijk nog steeds doorgaat. Eng ook.
Daarin ben ik het eens met, ik geloof, Maxim. Hij moet ook hulp krijgen..
Veel knuffels -
Black-bird
zaterdag 18 september 2010 22:25
Ik ben het echt 100% met Angel*Lost eens. Het wordt tijd om de regie over je eigen leven te nemen. Ik snap je frustraties, ook tegenover je ouders, maar zoals al gezegd wordt, jij bent de énige die ze kan helpen in hun blindheid. Hoe hard het ook klinkt, zolang jij niets zegt, láát jij hem zijn gang gaan. Je zegt wel dat het klaar is, dat voor jou de grens bereikt is, dat jij niet meer verder kan, maar eerlijk gezegd vraag ik mij af waarom je dan nog steeds niet kiest om dit alles stop te zetten, om met je verhaal naar buiten te komen. Je vecht keihard maar wel in stilte, je geeft hem alle ruimte, alle kansen.. Wordt het niet eens hoog tijd om iets te doen i.p.v. te schrijven? Wanneer kies je nou eens echt voor jezelf??
Ik begrijp dat dit vanuit emotie geschreven is, en misschien veel te hard overkomt en alsof ik er niets van begrijp. Maar ik heb ervaring met een soortgelijke situatie. En soms is het nodig om in plaats van telkens te worden opgevangen een duw(tje) in de rug te krijgen. En dat is niet zozeer mijn taak, maar ik hoop dat het je wel aan het denken zet.
Veel sterkte. -
kruidje
zaterdag 18 september 2010 22:40
Ze wil simpelweg haar ouders geen pijn doen, ze houd van ze weet je?
Ze is bang voor de konsekwenties. De invloed die het op meerdere levens zal hebben. Kun je je niet voorstellen dat die keuze moeilijk is om te maken? Dat ze zich verantwoordelijk voelt voor het geluk van anderen?
Natuurlijk denk ik terwijl ik dit lees ; ZEG HET ZE DAN..
Maar zo simpel is het natuurlijk niet. Was het maar zo. -
Past&Today
zondag 19 september 2010 10:39
Met tranen reageer ik omdat het zo ontzettend waar is. Ik kan nu niets meer toelichten en/of uitleggen. Even helemaal leeg. Maar bij deze sluit ik me aan bij kruidje omdat zij omschrijft waar het door komt/overgaat.
Allen bedankt... -
maxim (opgeheven op 26-1-2011)
zondag 19 september 2010 16:16
Nee, wat Kruidje omschrijft is jouw "waarheid" , maar niet de realiteit.
Jij doet je ouders geen pijn door het te vertellen, je doet hun pijn door het niet te vertellen.
Je ouders zullen boos zijn op je, niet omdat je het verteld, maar omdat je het pas nu vertelt ! Boos, omdat zij het niet eerder hebben kunnen stoppen, boos omdat het jou is overkomen en zij het niet door hadden.
Maar zij zullen jou niet als veroorzaker, schuldige en verantwoordelijke zien. Jij heb hier niet om gevraagd ! jij bent slachtoffer !
Het geluk van het gezin rust niet op jouw schoulders, dat geluk is door je broer vernieldt.
veel kracht en moed !
ps mijn respect heb je en hou je, ook als je het niet verteld, hoe verkeerd ik het ook vind, ik snap jouw "waarheid"wel.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 nov 2012 triggerend ( 5 )
- O 28 nov 2012 Onafscheidelijk verbonden ( 2 )
- O 26 nov 2012 De nacht ( 2 )
- O 25 nov 2012 Gelogen woorden ( 4 )
- O 25 nov 2012 EMDR Sessie 4 ( 4 )
- O 22 nov 2012 EMDR Sessie 2 + 3 18+ ( 5 )
- O 22 nov 2012 EMDR Sessie 1 18+ ( 3 )
- O 19 nov 2012 De EMDR sessies in zijn algemeenheid. ( 6 )
- O 28 okt 2012 Verantwoordelijkheid ( 2 )
- O 26 okt 2012 Het mag dan wel vrijdag zijn ( 4 )
- O 23 okt 2012 De (on)veilige plaatsen ( 12 )
- O 23 okt 2012 Tranen door een kinderprogramma ( 2 )
- O 22 okt 2012 Voorbereiding op EMDR ( 13 )
- O 21 okt 2012 Lastige vragenlijst ( 12 )
- O 18 okt 2012 Zo vrij als een vogel ( 3 )