auw
kapot
de scherven verspreid
maar meer nog de inhoud
nu waardeloos en vertrapt
de pijn
een scheut de steek
en het hoeft niet te vloeien
zolang er druk is
die blik
even leek het verscheurd
scherp en reflecterend
terug gebogen
nat
als in net geverfd
om de scheuren te verbergen
van het verbranden van de tranen
droog
als de woestijn lijkt op de zee bodem
de sporen van een kind in de regen
als de paden van tranen verdroogd
doof
van het geschreeuw
de pijn die niet wil uiten
de wil tot bloed
en niets liever zou ik bij je zijn
maar ik ben eer niet
zelfs als je even denkt me te zien
je hoort me niet
want ik spreek niet
sui, man, 47 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende