Avontuurtje Spanje

Het is alweer dik een jaar geleden dat we in Suriname waren en rond oct terug naar Nederland keerden.
Nooit gedacht dat ik Nederland zo zou missen en blij zou zijn met herfstweer na de verzengende hitte in Suriname.
Het niks te doen hebben, geen creatieve expressie, geen enkele perspectief hebben.
Een land wat er troosteloos uitziet.....
Ik had meer of min een trauma overgehouden aan de cultuurverschillen.
Geen zwembad om de hoek of lekker naar zee.
Gewoon die simpele dingen wat in Suriname dus niet vanzelfsprekend is.
Heel erg frustrerend.


Toen ik weer in Nederland was, was ik Suriname al gauw vergeten. Ik heb nooit meer achterom gekeken.
Ik was weer terug in Nederland en kon weer ademhalen. Ik had het gevoel dat ik in Suriname levend begraven was.
Geen vrijheid om het land te verkennen, geen creatieve vrijheid, geen vrijheid in communicatie want je kent er immers niemand.


Ik zeg niet dat ik nooit meer naar Suriname wil voor een paar weken vakantie maar ik denk dat er wel mooiere plekken op de wereld zijn waar de zon ook altijd schijnt en het gewoon iets beter ontwikkeld is.
Spanje is hier om de hoek en volgens mij is het daar het hele jaar door mooi weer.
Heb je daar ov, metro, bus, trein, etc.
Goeie gezondheidszorg.
Ik ken Spanje voor de rest helemaal niet. Maar het lijkt mij zeker geen slecht idee om daar de boel te gaan verkennen.


Ik denk dat Spanje vrij en zwoel is vanwege het klimaat.
En dat spreekt mij wel aan.
Maar goed, ik heb verders geen flauw idee.
Ik ken der verders niemand en ik ben geen toeristen type. In Suriname zijn wij ook gewoon hetzelfde als de lokale bevolking.
En dat is mijn tempo.
Vind ik ook veel leuker zo. En eigenlijk is dat wat ik wil. Niet als toerist maar als local door het leven gaan in een vreemd land.


In Suriname waar mijn vriend familie heeft en matties is het ook heel gemakkelijk om met de buurt op te trekken.
In Spanje word het al wat lastiger omdat je eigenlijk helemaal niemand kent.
Dus ik ben me nu al mentaal aan het voorbereiden hoe ik me dan toch thuis ga voelen in een vreemd land als Spanje.

In Suriname begon ik me wel thuis te voelen.
Het alleen met de bus reizen lukte me. De weg terug naar huis vinden ook.
Ik ging zelfstandig naar fitness.



Laatst was er weer een aflevering van Kees van der Spek.
Wederom een witte vrouw die E10.000 of zo naar een acteur had overgemaakt.
Dom wijf. Zulke mensen hebben geen leven.
En achteraf ging het om een Nigeriaan in Spanje.
Was het niet omwille van de Nigeriaan die haar 10 kop lichter had gemaakt dan had ze dus niet zo'n spannende avontuur in Spanje meegemaakt met Kees van der Spek.
Lekker op de achterbank, de wind die door je haren waait.
Heerlijk zomerweer.
5 uur rijden naar Madrid.



Ik geloof echt dat zo'n wijf geen leven heeft en met al het geld in de wereld zich verveeld.
En denken dat één of andere acteur haar leven zin gaat geven.
Eindstand 10.000 kop minder zit je daar op de achterbank in Spanje te genieten met Kees van der Spek.
Kijk zo simpel en leuk kan het leven gewoon zijn.
Maar ja, als jij niemand weet of kent waar je het gezellig mee kan hebben...


Ik wil nog heel graag van het leven genieten.
Ook in de auto zitten en de wind die door mijn haar wappert.
De zon die schijnt, het hele jaar door..


Dus my next move is toch eens een opening vinden om Spanje te gaan verkennen.
Niet emigreren of zo. Maar wel gewoon genieten van even iets helemaal anders. Ander land, taal, cultuur, eten etc.
Sinds vorig jaar leer ik ook Spaans op de Duolingo app.


Het leven heeft teveel in petto om maar op één plek stil te blijven zitten.
Je moet gewoon genieten en het voor jezelf gemakkelijk maken.
Ik praat nu wel heel erg makkelijk maar eerst maar deze droom/fantasie gaan realiseren.
Dat word vast een heel avontuur....